ΜΥΚΗΝΑΪΚΑ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΑ ΚΡΥΟΝΕΡΙΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΦΡΟΥΡΙΟ ΓΟΝΟΥΣΣΑΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

ΜΥΚΗΝΑΪΚΟΣ ΤΑΦΟΣ ΚΡΗΝΩΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

ΤΟ ΣΙΚΥΩΝΙΟ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΒΡΑΧΟΥ

ΤΡΕΙΣ ΟΧΥΡΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΣΙΚΥΩΝΑΣ

ΤΟ ΟΧΥΡΟ «ΕΛΛΗΝΙΚΟ» ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΣΙΚΥΩΝΑΣ

ΜΙΑ ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΙΣΤΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΣΙΚΥΩΝΑΣ

Απροκάλυπτος εμπαιγμός η επίκληση του κατεπείγοντος για συγκρότηση Δ.Σ. της Δ.Ε.Υ.Α. Σικυωνίων

0


Μόνο ως ειρωνεία και απροκάλυπτος εμπαιγμός του θεσμικού ρόλου των δημοτικών συμβούλων μπορεί να χαρακτηριστεί η πρόσκλησή τους το απόγευμα της 11ης Μαρτίου 2024  να συμμετάσχουν σε βραδινή συνεδρίαση της ίδιας μέρας (μετά από τρείς ώρες !!!), που αφορούσε την προβλεπόμενη συγκρότηση του Διοικητικού Συμβουλίου της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης - Αποχέτευσης Σικυωνίων (Δ.Ε.Υ.Α.Σ.).
Είχαν χρονικό περιθώριο δυόμισι μηνών μέσα στο οποίο έγιναν πέντε Δημοτικά Συμβούλια (το τελευταίο μάλιστα πριν τρείς μέρες!!!).

Το κατεπείγον που επικαλέστηκε στην πρόσκλησή του ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου όχι μόνον ήταν ατεκμηρίωτο  και ατυχές αλλά υποβαθμίζει το κύρος που πρέπει να έχει η νέα διοίκηση της ΔΕΥΑΣ , εν όψει μάλιστα και  των διαφαινόμενων συγχωνεύσεων. Με τις τεχνηέντως βιαστικές  και μυστικές διαδικασίες που τελικά επελέγησαν από την δημοτική αρχή υπονομεύεται  η δημοκρατική λειτουργία του κοινωφελούς χαρακτήρα της.

Η Δ.Ε.Υ.Α. Σικυωνίων πρέπει να συνεχίσει απρόσκοπτα τη λειτουργία της προς όφελος των δημοτών χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες και τη λάθος νοοτροπία της δημοτικής αρχής.

Αυτές οι αυταρχικές «επιδείξεις» επιβάλλεται να σταματήσουν άμεσα…!!!
Με τέτοιες συμπεριφορές δεν υφίσταται ο πρέπων σεβασμός στο δημοτικό συμβούλιο.

Ελπίζουμε να  αναλογιστούν άμεσα τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τον θεσμικό ρόλο που οι Σικυώνιοι πολίτες τους επέλεξαν να υπηρετήσουν.

Σε διαφορετική περίπτωση δηλώνουμε ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να  ανεχτούμε ανάλογες πρακτικές που ευτελίζουν τόσο τον θεσμό του δημοτικού συμβουλίου όσο και τον ρόλο των δημοτικών συμβούλων της μειοψηφίας.
Κατηγορία: ,
Blogger Widgets

Γιατί ηττήθηκαν οι αγρότες

0



   Στο άρθρο «Ολοκληρωτική αλλοτρίωση» προέβλεψα, ότι μετά τους ελεύθερους επαγγελματίες έρχεται η σειρά των αγροτών. Η αλήθεια είναι, ότι δεν χρειάζεται και δεν τους έκαναν τίποτα παραπάνω· αρκούν τα μέχρι τώρα για να πετάξουν έξω από την δουλειά πάρα πολλούς και να δέσουν τους υπόλοιπους χειροπόδαρα.  Ετσι αντέδρασαν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά ηττήθηκαν κατά κράτος. Υποθέτω, ότι και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι αγρότες λειτουργούν παρόμοια με τους Ελληνες, αλλά εγώ θα ασχοληθώ μόνο με τους δικούς μας.

   Πρώτα απ όλα λειτούργησε εις βάρος τους το σύνδρομο του ψευτάκου βοσκού (βοήθεια αδέλφια, λύκοι στα πρόβατα). Δεκαετίες τώρα έχουμε κινητοποιήσεις με τρακτέρ κάθε χρόνο τον ίδιο μήνα και με το ίδιο σύνθημα (μας τελειώσανε). Είναι πολύ δύσκολο να πείσεις την κοινή γνώμη, ότι επί δεκαετίες «σε τελειώνουν», αλλά ακόμα ζεις. Και γίνεται ακόμα δυσκολότερο, όταν εγκαταλείπεις τις κινητοποιήσεις παίρνοντας ψίχουλα, όπως ο ίδιος λες. Αρα λειτουργείς ανατολίτικα και παζαρεύεις από παράλογη αφετηρία, αφού τελικά αποδέχεσαι με τις πράξεις σου, ότι με τα ψίχουλα σώζεσαι.

   Είναι πάρα πολλά εκείνα, που έχουν διαμορφώσει για εκείνους την εικόνα των κακομαθημένων κρατικοδίαιτων «νοικοκύρηδων». Πρώτα απ όλα η διασπάθιση τεράστιων ποσών από το παντελώς ανεύθυνο συνεταιριστικό κίνημα, που είτε κατέληγαν στις τσέπες μεγαλοσυνεταιριστών, είτε σε άστοχες επενδύσεις, που δεν λειτούργησαν ποτέ. Θα πουν βέβαια ότι «δεν τα φάγαμε όλοι μαζί». Ναι, αλλά και πότε κατήγγειλαν τους συναδέλφους τους για τέτοιες πρακτικές; Εννοώ υπεύθυνα, στην Δικαιοσύνη, όχι μισόλογα στο καφενείο. Όχι μόνο δεν το έκαναν ποτέ, αλλά κατεβαίνουν μαζί στις κινητοποιήσεις, ζητώντας νέα κονδύλια!!!!!!!!!!!

   Συνεχίζω με την εικόνα που δίνουν. Είδα 6--7 «αγροτικά» που προπορεύονταν μιάς φάλαγγας τρακτέρ. Ούτε ένα με την γνωστή εικόνα του αγροτικού. Τετρακίνητα με φυμέ τζάμια, πενταθέσια με μια μικρή καρότσα, που παίρνει δυό καφάσια. [Η αλήθεια είναι, ότι είναι οι μόνοι, που χρειάζονται πραγματικά τα τετρακίνητα και ότι διαθέτουν ρυμουλκούμενα, αλλά όλα αυτά δεν δείχνουν ένδεια.] Τα σπίτια των περισσότερων ζηλευτά. Πόση συμπάθεια να κινήσουν; Βεβαίως είναι καταχρεωμένοι, αλλά όχι περισσότερο από τόσους άλλους επαγγελματίες. Είδε κανείς κίνημα συμπαράστασης γι αυτούς;

   Επίσης πόση συμπάθεια να προκαλέσουν, όταν εκπροσωπούνται από τους πιο βολεμένους, τους πιο πονηρούς; Χωρίς ίχνος τσίπας ο Μητσοτάκης τους έκανε την πιό διασπαστική και άθλια παροχή και οι εκπρόσωποι των αγροτών αντί να του πουν επιτόπου να πάει να γαμηθεί, ψέλλισαν «καλό, αλλά λίγο»!!!!!!!!!!! Εκείνοι δεν έλεγαν, ότι τα 7 λεπτά την κιλοβατώρα είναι θέμα επιβίωσης; Όχι μόνο παραδέχτηκαν έμμεσα, ότι τα φουσκώνουν, αφού τα 9 λεπτά θεωρήθηκαν «καλούτσικα», αλλά κυρίως το ότι δεν εξεγέρθηκαν στο άκουσμα των 11 λεπτών για όσους χρωστάνε, δηλαδή για όσους έχουν περισσότερη ανάγκη, αποδεικνύει ότι οι «αντιπρόσωποι» των αγροτών δεν χρωστάνε και ούτε βρίσκονται στην κόκκινη γραμμή. Και πράγματι γύρισαν στα μπλόκα και είπαν «τώρα πάμε να οργώσουμε»!!!!!!!!!!!! Δηλαδή για άλλη μια φορά πούλησαν τους πιο αδύναμους συναδέλφους τους και εκείνοι, όχι μόνο δεν λυντσάρισαν τους προδότες, αλλά εξακολουθούν να κλαίγονται μόνο για την ανάλγητη κυβέρνηση!!!!!!!!!!!!! ΑΝΑΛΓΗΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΣΑΣ ΑΔΕΛΦΙΑ. Αφού χρόνια τώρα έτρωγαν τον αγλέορα από τα κοινοτικά κονδύλια και έτσι τώρα δεν χρωστάνε τίποτα, δηλαδή σας ανταγωνίζονται σταθερά και μόνιμα με άνισους όρους, τώρα σας έσυραν στα μπλόκα, μόνο και μόνο για να κάνουν ακόμα πιο άνισους τους όρους, πληρώνοντας το ρεύμα πιο φτηνά από εσάς.

   Δεν έχει τέλος η προστυχιά στο παιχνίδι τους. ΕΚΕΙΝΟΙ ΡΙΧΝΟΥΝ ΤΙΣ ΤΙΜΕΣ γιατί ρεφάρουν την ζημιά από τις επιχορηγήσεις και τις διασπαθίσεις. Είναι οι πολύτιμοι συνεργάτες - δωσίλογοι των εμπόρων. Πουλάνε πρώτοι σε εξευτελιστικές τιμές, αναγκάζοντας όλους τους φουκαράδες, που έχουν το μαχαίρι των χρεών και των επιτακτικών αναγκών στον λαιμό, να κάνουν το ίδιο. Θα πει κάποιος «Δεν τους συμφέρει να πουλήσουν σε καλύτερες τιμές; Και μάλιστα αφού έχουν και πρόσθετα έσοδα σε σχέση με τους υπόλοιπους, τους είναι πιο εύκολο να διαπραγματευτούν σκληρά». Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Τα πρόσθετα έσοδα τα έχουν ακριβώς γιατί αποδέχονται τους όρους του βρώμικου παιχνιδιού και ξέρουν ποια είναι η θέση τους και ο ρόλος τους στην καταλήστευση των πιο αδύναμων συναδέλφων τους. Αν δεν το κάνουν, το σύστημα θα τους εκδικηθεί σκληρά. Τα προνόμια πάνε πάντα παρέα με την διαφθορά. Είμαι σίγουρος, ότι εκτός από την μερίδα του λέοντος στις επιχορηγήσεις και την διασπάθιση των συνεταιριστικών κονδυλίων έχουν και τρίτη αβάντα για την αλητεία –προδοσία· δεν πουλάνε στις τιμές των τιμολογίων, αλλά μέρος της τιμής τα παίρνουν μαύρα από τα φιλαράκια τους τους εμπόρους και μετά είναι οι πρώτοι που «κλαίνε» γοερά για τις τιμές από το χωράφι στο ράφι…

   Κι όμως κονδύλια δόθηκαν, για να γίνουν οι ίδιοι οι αγρότες μεταπράτες και μεταποιητές των προϊόντων τους, αλλά τα έφαγαν οι επιτήδειοι και οι υπόλοιποι δεν διαμαρτυρήθηκαν, γιατί τότε έγλυφαν κανα κοκαλάκι επιδοτήσεων, που ενώ δικαιούνταν πολύ περισσότερο, τους φαινόταν ότι τους το χαρίζουν. Αντί να ελέγχουν τα οικονομικά των συνεταιρισμών τους, συνήπταν πελατειακές σχέσεις με τα λαμόγια, φοβούμενοι μην χάσουν το κοκαλάκι. Αλλοι αηδιασμένοι έφυγαν από τους συνεταιρισμούς, ή δεν μπήκαν ποτέ, αφήνοντας στην ησυχία τους και ανεξέλεγκτους τους «συνεταιριστές».

   Όμως σε αυτήν την ζωή ότι δίνεις παίρνεις. Οι 80.000 «κανονικοί» αγρότες εισπράττουν σήμερα την αναλγησία, που έδειξαν και οι ίδιοι πριν λίγα χρόνια απέναντι στους 600.000 μικροαγρότες. Ενώ παρήγαγαν το 50-60% της παραγωγής (με μεγάλες διαφοροποιήσεις ανά κλάδο) έπαιρναν το 95% των επιχορηγήσεων, γιατί τα περισσότερα λεφτά δεν δίνονταν ως επιδότηση προϊόντος, αλλά ως επιχορηγούμενα προγράμματα, που τα έπαιρναν μόνο αυτοί. Μάλιστα η επιδότηση προϊόντος ενώ στην αρχή ήταν πράγματι ένα πρόσθετο έσοδο, σταδιακά έγινε μέρος της τιμής, που μάλιστα ο αγρότης το παίρνει κάμποσους μήνες αργότερα. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι εκατοντάδες χιλιάδες μικροί ελαιοπαραγωγοί (που εξαφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια).

   Κι όμως οι «κανονικοί» αγρότες απαίτησαν και το υπόλοιπο 5% και η ΕΕ με μεγάλη χαρά τους το έδωσε και χαντάκωσε οριστικά τους 600.000 μικροαγρότες. Γι αυτό σήμερα δεν βοά η ύπαιθρος.   Τι περισσότερο έχουν οι αγρότες από κάθε άλλον επαγγελματία; Τα τρακτέρ. Χωρίς αυτά μία ασήμαντη διαδήλωση θα έκαναν. Αλλά κι αυτά μία ψευδαίσθηση ισχύος είναι πλέον. Χωρίς το «πεζικό», τους 600.000 μικροαγρότες είναι ανίσχυρα πλέον τα τρακτέρ. Και οι εναπομείναντες τρακτεράκηδες, δεν είναι βέβαια μπούληδες, αλλά δεν είναι και τα λιοντάρια που πολέμησαν στην Πίνδο. Το ίδιο το τρακτέρ τους ρούφηξε τις δυνάμεις, χωρίς βέβαια να γίνει πραγματικό άρμα μάχης.

   Τα επίχειρα της δικής τους αναλγησίας και απληστίας λαμβάνουν σήμερα. Θα τους έσωζε το 5% των επιχορηγήσεων, που κρατούσε μάχιμους άλλους 600.000 συνάδελφους; Ή μήπως, λέω μήπως, ορέχτηκαν και τα δικά μας χωράφια; Να τώρα που κινδυνεύουν να χάσουν τα δικά τους.

   Τώρα νομίζουν ότι θα τους σώσει το 4% της αγρανάπαυσης, που ζητάνε να καταργηθεί ως υπερβολή της πράσινης μετάβασης!!!!!!!!!!!! Και μιλάμε, όχι για την αγρανάπαυση της Βίβλου (14-15%) αλλά για το απολύτως ανεπαρκές, το αστείο 4% της ΚΑΠ!!!!!!!!!! Να λάβουμε δε υπόψιν ότι η Βίβλος μιλάει για χωράφια παρθένα από χημικά. Δηλαδή σήμερα θα έπρεπε να ήταν πολύ μεγαλύτερη (20-25%). Αλλωστε δεν μιλάμε για οικονομικά νεκρή ζώνη. Μιλάμε για λιβάδι, που τρέφει τα ζώα και πλουτίζεται αυτόματα από την κοπριά τους.

   Και αναρωτιέμαι, πως είναι δυνατόν, ένας αγρότης, πολλώ δε μάλλον όλοι, να ζητάνε την γρηγορότερη ερημοποίηση της γης τους; Γιατί δεν είναι αγρότες πιά. Είναι τρακτεράκηδες, που δεν πατάν το πόδι τους στην γη και είναι απόλυτα δεμένοι, όχι με την γή τους, αλλά με τις εταιρείες αγροεφοδίων και τα «προγράμματα» ενισχύσεων. Το χώμα γι αυτούς είναι απλά ένα αδρανές υλικό, πάνω στο οποίο δημιουργούν μία εντελώς τεχνητή κατάσταση, άρα δεν έχει ανάγκη αγρανάπαυσης.

   Ας υποθέσουμε όμως, ότι αυτό το 4% θα τους έσωζε. Γιατί δεν μεταθέτουν το επιδιωκόμενο χρηματικό όφελος σε άλλα αιτήματα. Π.χ. αύξηση της τιμής του προϊόντος (τιμή ασφαλείας) ή την ικανοποιητική επιδότηση της αγρανάπαυσης. Ετσι χωρίς να κάνουν 4% περισσότερη δουλειά, θα πάρουν το ίδιο όφελος άκοπα. Οι άνθρωποι είναι τόσο αποξενωμένοι από την φιλοσοφία της αέναης αειφορίας, που είχαν οι αγρότες για χιλιετίες, που όχι μόνο δεν θέλουν αγρανάπαυση, αλλά θεώρησαν την πλημμύρα κατάρα. Την μεγάλη ευλογία του Θεού την λένε κατάρα!!!!!!!!

   Κατάρα είναι τα μυαλά που κουβαλάμε και χτίζουμε εκεί που δεν πρέπει. Τι μας έδειξαν οι πρώτες εικόνες των πλημυρισμένων περιοχών; «Νησιά» -λόφοι άχτιστοι και ακαλλιέργητοι και όχι κακοτράχαλοι και τα χωριά κάτω από το νερό. Μήπως τώρα που το είδαμε με τα μάτια μας, που πρέπει να χτίζουμε, αλλάξαμε μυαλά; Όχι. Ζητάμε τσουβάλια εκατομμύρια για άσκοπα έργα, που δήθεν θα εμποδίσουν το νερό και που κι αν ακόμα κατάφερναν να το στείλουν στην θάλασσα χωρίς πλημμύρες, θα αποστερούσαν τα χωράφια από τον πολύτιμο εμπλουτισμό τους, αλλά και τους υδροφορείς από πολύτιμα αποθέματα για τα χρόνια της ξηρασίας.

      Είναι καταδικασμένοι λοιπόν για πάρα πολλούς λόγους και φυσικά δεν φταίνε μόνο οι ίδιοι, ούτε φταίνε περισσότερο από όλους τους άλλους και την ανθρώπινη φύση μας. Αν και με τα μυαλά που κουβαλάμε, το βλέπω πολύ ουτοπικό να κάνουμε το σωστό, ας πω δύο κουβέντες για το Θεσσαλικό, που αυτές τις ημέρες ταυτίζεται με το αγροτικό.

   Εχουν εν μέρει δίκιο, που λένε για καταστροφή, γιατί μαζί με την πολύτιμη ιλύ διαχύθηκαν και χιλιάδες τόνοι χημικών. Με την διαφορά όμως, ότι και με κανονική χρήση, πάλι θα διαχέονταν στο περιβάλλον. Το θέμα είναι να βγούμε από αυτόν τον φαύλο κύκλο. Η λύση δεν είναι να αγκιστρωθούμε στις καταστροφικές μεθόδους του παρελθόντος, επειδή οι αγρότες δεν μπορούν να σηκώσουν το κόστος της πράσινης μετάβασης. Το δίκιο είναι να πληρώσει το κόστος όλη η κοινωνία.

   Αν την πράσινη μετάβαση την επωμισθεί οικονομικά όλη η κοινωνία και φυσικά αναλογικά οι πιο πλούσιοι, όχι μόνο δεν θα κλείσει καμία αγροτική εκμετάλλευση από τις υπάρχουσες, αλλά θα πολλαπλασιαστούν σε πολύ σύντομο χρόνο και η αγροτιά θα γίνει ξανά ο κορμός του έθνους. Παράλληλα δεν θα συρρικνωθεί στο ελάχιστο ο τομέας των αγροεφοδίων, αλλά θα δώσει πολύ περισσότερες εγχώριες θέσεις εργασίας. Για παράδειγμα, θα κλείσουν λίγα εργοστάσια χημικών λιπασμάτων με εκατοντάδες εργαζόμενους, αλλά θα ανοίξουν πολλές μονάδες χουμοποίησης και βιολογικών λιπασμάτων με χιλιάδες εργαζόμενους. Πολύ περισσότερο, που δεν θα εισάγουμε λιπάσματα, αλλά θα τα παράγουμε μόνοι μας.

   Ας πάμε και στο δήθεν αρδευτικό πρόβλημα της Θεσσαλίας. Όπως αποδείχτηκε, δεν πέφτουν λίγα νερά και δεν υπήρχε λόγος να δημιουργήσουμε προβλήματα αλλού. Ο Αχελώος δεν προσφέρει μόνο νερό στην Αιτωλοακαρνανία, αλλά και πολύτιμα ιζήματα και πρέπει να βρεθεί μία λύση για αυτό. Αφού το έργο έχει προχωρήσει, δεν υπάρχει λόγος να σταματήσει, τόσο για το υδροηλεκτρικό μέρος του, όσο και ως εφεδρεία στην διαχείριση των νερών. Όμως η Θεσσαλία έχει δυνατότητα αυτόνομης άρδευσης, καθώς περικλείεται από ψηλά βουνά. Για να γίνει αυτό χρειάζεται να δοθεί χώρος και σε άλλα πράγματα εκτός από τις καλλιέργειες, όπως υπαίθριες υδατοδεξαμενές –τεχνητές σκαμμένες λίμνες δίπλα στα ποτάμια.

   Αυτό που μπορεί να δει κανείς σε αεροφωτογραφίες και φωτογραφίες του παρελθόντος, είναι ότι τα ποτάμια και οι ξεροπόταμοι ήσαν πολύ πιο φαρδιά στο μεγαλύτερο μήκος τους από σήμερα, γιατί διαμορφώθηκαν από μεγάλες βροχοπτώσεις «ακραίων» καιρικών φαινομένων. Ετσι ακόμα και η κύρια κοίτη μπορούσε να δεχτεί πολύ μεγάλη ποσότητα νερού. [Οι δευτερεύουσες κοίτες εξαφανίστηκαν εντελώς.] Επίσης είχαν δημιουργηθεί και ελώδεις περιοχές –λίμνες, που αποθήκευαν το περισσευάμενο νερό με κυριότερη την Κάρλα. Τώρα σχεδόν όλες αυτές οι εκτάσεις φυσικής διαχείρισης και αποθήκευσης του νερού έχουν γίνει χωράφια.

   Με δεδομένο που δεν μπορεί να αλλάξει, ότι η κοιλάδα των Τεμπών δεν μπορεί να διαπλατυνθεί, η πλημμύρα αυτή μας έκανε ένα μεγάλο καλό. Διαμόρφωσε μόνη της τον χάρτη της ασφαλούς δόμησης σε όλο τον Θεσσαλικό κάμπο. Και όχι μόνον αυτής, αλλά και των ζωνών δραστηριοτήτων και καλλιεργητικών ειδών. Δηλαδή, χτίζουμε τις πόλεις, τα χωριά και τις δομημένες εγκαταστάσεις έξω από την πλημμυρισμένη ζώνη, καθώς και στα «νησιά» εντός αυτής και από εκεί και πέρα καθορίζουμε δραστηριότητες και είδη καλλιεργιών ανάλογα με το πόσες ημέρες έκανε να φύγει το νερό. Δίπλα από τις διευρυμένες κοίτες, θα φτιάχνονται οι τεχνητές υδατοδεξαμενές, βαθιές μεν, αλλά όχι με απότομες όχθες και στην συνέχεια ακολουθεί λιβαδική ζώνη μέχρι το ύψος που τα νερά έμειναν για πάνω από 5-10 μέρες. Όπως και με την αγρανάπαυση, το λιβάδι δεν είναι νεκρή οικονομικά ζώνη. Δεν συμβάλλει απλά στην ζωοτροφία, αλλά είναι αυτό που ανεβάζει ποιοτικά την κτηνοτροφία και τα προϊόντα της. Το ότι δεν κοστολογείται όσο του πρέπει, δεν σημαίνει, ότι είναι κατώτερο από την αροτραία καλλιέργεια. Ούτε είναι ασύμφορο, όπως εκ πρώτης φαίνεται. Το λιβάδι δεν χρειάζεται καμία καλλιεργητική φροντίδα –έξοδο, δίνει τζάμπα και άκοπα ζωοτροφή ποιότητας.

   Το θέμα είναι, τι σκατά «οικολογική» είναι αυτή η ΕΕ, που δεν κατανοεί, πόσο σημαντική είναι η κτηνοτροφία για μία υγιή, οικολογική γεωργία. Μήπως περιμένει, οι αγρότες μόνοι τους να κάνουν τα χωράφια τους λιβάδια; Ποιος θα τα πληρώσει; Οι κτηνοτρόφοι, που παραπαίουν εξαιτίας της πολιτικής της;

   Κάποιοι αγρότες, είπαν ότι τα χωράφια τους καταστράφηκαν από φερτά αμμώδη και πετρώδη υλικά. Γι αυτό χρειάζονται οι διευρυμένες κοίτες (εκτός από το να χωράνε πολύ νερό) και η λιβαδική ζώνη. Τα υλικά αυτά δεν είναι άχρηστα. Εκτός του ότι τα χρησιμοποιούμε, είναι και το φυσικό φίλτρο του ποταμιού.

   Φυσικά όλη αυτή η αναδιάρθρωση της Θεσσαλικής οικονομίας και χρήσεων γης πρέπει να πληρωθεί από το κράτος και την ΕΕ και όχι μόνον άπαξ, αλλά και διαρκώς με επιδοτήσεις των μεταβολών χρήσεων γής. Ακραίο παράδειγμα. Αντί να κάνουμε πανάκριβες τρύπες στο Μαυροβούνι, για να χυθούν στην θάλασσα τα νερά της διευρυμένης Κάρλας, να την αποδεχτούμε ως πρόσθετη δεξαμενή νερού για λίγα χρόνια. Οι αγρότες να αποζημιωθούν πλήρως και να απασχοληθούν προσωρινά σε εν γένει εγγειοβελτιωτικά έργα της Θεσσαλίας, ώστε να βγουν και κερδισμένοι από την ζημιά. [Όπως είπα και πάρα πάνω, τα χρόνια που θα κάνουν να στραγγίσουν φυσικά τα πλημμυρισμένα χωράφια στις πρώην ελώδεις περιοχές, είναι ταυτόχρονα τα χρόνια που θα γεμίσει σε μεγάλο βάθος ο υδροφορέας κάτω από αυτά, ώστε να έχουν νερό οι γεωτρήσεις μέχρι την επόμενη τέτοια πλημμύρα. Στην πραγματικότητα είναι ευλογημένα χρόνια και όχι καταστροφή.]

   Αυτά πρέπει να ζητούν και όχι τις παλαβομάρες της κατάργησης της αγρανάπαυσης και φαραωνικά έργα για να χάνουμε το νερό και την ιλύ στην θάλασσα. Πρώτα απ όλα όμως πρέπει να απαιτήσουν την εξυγίανση της αγροτικής οικονομίας και να μην αλληθωρίζουν στα τάματα των πονηρών. Το πρόβλημα δεν είναι οι μικροαγρότες (όσοι έχουν απομείνει και όσοι μπορούν να ξαναεπιστρέψουν) αλλά οι πουλημένοι «συνδικαλιστές» και η παρασιτική ψευτοεπιστημονική γραφειοκρατία, που πάνε χεράκι χεράκι και όλοι μαζί αγκαζέ με τις ύαινες της αγοράς.

   Να απαιτήσουν την κατάργηση των ατομικών προγραμμάτων και την άμεση σύνδεση όλων των αγροτικών ενισχύσεων με τις νόμιμες πωλήσεις. Τέρμα οι ψευτοεπιστημονικές «μελέτες» και η γραφειοκρατία, που διασπαθίζουν τα αγροτικά κονδύλια και δίνουν όλα τα υπόλοιπα λεφτά στους νεοτσιφλικάδες. Μήπως πάλι οι «κανονικοί» αγρότες δεν θα πάρουν τα πολλά; Θα πάρουν όμως και μία μικρή ανάσα οι μικροί αγωνιστές, που τους την στέρησαν οι ίδιοι οι «συνάδελφοι» τους.

   Αν το εμπόριο λειτουργήσει σε υγιείς βάσεις, δεν χρειάζεται να γίνουν μεταπράτες οι αγρότες και μην ακούνε τις σειρήνες που τους τριβιλίζουν τα μυαλά για «εξάλειψη» των ενδιάμεσων από τον παραγωγό στον καταναλωτή. Λίγες απόπειρες έχουν γίνει; Τις εμπόδισε κανείς; Οχι· μόνοι τους είδαν, ότι στην τελική σούμα δεν συμφέρει. Το πρόβλημα δεν είναι η ύπαρξη εμπόρων, αλλά η σκόπιμη ανυπαρξία δίκαιων κανόνων. Αν, ας πούμε, όχι μόνο δοθούν όλα τα κονδύλια των ενισχύσεων στις νόμιμες πωλήσεις, αλλά και η επιδότηση δεν δίνεται από τα κιλά του τιμολογίου, αλλά από το χρηματικό ποσό, παραοικονομία τέλος σε όλη την αλυσίδα της παραγωγής και του εμπορίου. [Εννοείται, ότι κάθε προϊόν έχει την δική του τιμή επιδότησης, δηλαδή η επιδότηση θα είναι συνάρτηση του είδους με το χρηματικό ύψος του τιμολογίου.] Η πάταξη της φοροδιαφυγής και της γραφειοκρατίας θα αποφέρει πολύ περισσότερα κέρδη για να δοθούν επιπλέον στους αγρότες ως επιδοτήσεις προϊόντων και έργα υποδομής. Και μην ξεχνάμε, ότι επιδότηση του προϊόντος στην ουσία είναι επιδότηση του καταναλωτή. Το πραγματικό όφελος του αγρότη δεν θα είναι οι επιδοτήσεις, αλλά ότι θα ξεφύγει από τα δεσμά των εκβιασμών στις τιμές. Οι μεγαλοαγρότες δεν θα μπορούν πλέον να ρίχνουν τις τιμές, γιατί δεν θα έχουν πλέον ούτε «προγράμματα», ούτε συνεταιριστικά κονδύλια, ενώ θα έχουν αντικίνητρο για να τα πάρουν μαύρα από τους εμπόρους, οι οποίοι επίσης αυτόματα δεν θα έχουν καν αυτήν την δυνατότητα, αφού το σύνολο της παραγωγής θα μπει στην νόμιμη οικονομία. [Πάντως δεν μπορούμε να αρκεστούμε στην διαπραγματευτική ικανότητα του κάθε αγρότη· πρέπει να ξαναμπούν τιμές ασφαλείας και εξοντωτικές ποινές για τις παράνομες ελληνοποιήσεις προϊόντων, αλλά και για την εισαγωγή, εάν υπάρχει αδιάθετη εγχώρια παραγωγή.]

   Οσο για τα χρέη, να αφήσουν τα κουτοπόνηρα «μητρώα αγροτών», δηλαδή «μητρώα προνομιούχων» και να ενωθούν με όλους τους άλλους Ελληνες, που βρίσκονται σε παρόμοια θέση και να απαιτήσουν διαγραφή χρεών με ίδιο ποσό διαγραφής και ίδιους όρους αποπληρωμής του υπολοίπου για όλους. Με τα συντεχνιακά μυαλά έχει φτάσει η κοινωνία μας και η οικονομία μας εδώ που έχει φτάσει. [Όταν λέω το ίδιο ποσό διαγραφής, εννοώ ανεξαρτήτως που χρωστάει κανείς και κατ επιλογήν του υπόχρεου.] Το ότι έτσι θα ποτιστούν και μερικές γλάστρες, δεν είναι λόγος να μείνουν απότιστοι έστω και λίγοι βασιλικοί (πολλώ δε μάλλον οι περισσότεροι) ούτε να φορτωθούν όλοι το κόστος και την ταλαιπωρία της γραφειοκρατίας. Ούτως ή άλλως, οι άσωτοι θα ξαναβρεθούν σε αυτήν την θέση. Εχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από αυτό η λαϊκή ομοψυχία. Οι συντεχνίες στο σημερινό πελατειακό περιβάλλον συχνά κερδίζουν τα συντεχνιακά τους αιτήματα, αλλά και τον δικαιολογημένο φθόνο των υπολοίπων. Και αν στα «ευγενή» επαγγέλματα αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία, δεν ισχύει το ίδιο για τις λαϊκές τάξεις, που έχουν απόλυτη ανάγκη την αλληλεγγύη των υπολοίπων. Πώς να την έχουν όμως οι αγρότες, όταν αυτοπαρουσιάζονται ως δήθεν απαραίτητοι, που δικαιούνται προνόμια και εξαιρέσεις; Ο εκβιασμός «χωρίς εμάς δεν έχει φαΐ» δεν πέρασε. Και πώς να περάσει, αφού το μεγαλύτερο μέρος της τροφής μας έρχεται από το εξωτερικό και δεν είναι καθόλου δύσκολο, να έλθει όλο;  

 

Υστερόγραφες εξηγήσεις: 1) Ισως ο αναγνώστης μπερδευτεί, αφού λέω, ότι όλα τα κονδύλια αγροτικών ενισχύσεων πρέπει να γίνουν επιδοτήσεις προϊόντων (για την ακρίβεια επιδοτήσεις τιμολογίων) και παραπάνω μιλάω για «επιδότηση χρήσης γης» (παραποτάμια λιβάδια, υδατοδεξαμενές, αγρανάπαυση). Η επιδότηση χρήσης γης δεν είναι καθαρά αγροτική επιδότηση, αλλά κυρίως περιβαλλοντική και φυσικά πρέπει να προστεθεί στα κονδύλια, όχι να αφαιρεθεί από τις επιδοτήσεις. Το που θα βρεθούν τα πρόσθετα χρήματα το δείχνει το ίδιο το κείμενο. Από την πάταξη της παραοικονομίας, της φοροδιαφυγής και της παρασιτικής γραφειοκρατίας. 2) Τα παραπάνω δεν θα αποφέρουν μόνο τα απαιτούμενα κονδύλια για την επιδότηση αλλαγής χρήσης γης, αλλά και για την γενίκευση της επιδότησης των αγροτικών προϊόντων. 3) Δεν μου διαφεύγει, ότι οι παγκόσμιοι εμπορικοί παίκτες από πολλών ετών απαιτούν από την ΕΕ να σταματήσει τις πολιτικές προστασίας των αγροτών της. Μάλιστα η πρώτη απαίτηση τους είναι η κατάργηση της επιδότησης προϊόντος, αντίθετα με την γενίκευση που λέω εγώ. Το ζήτημα είναι: είναι τόσο αδύναμη η ΕΕ, που δεν μπορεί να προστατέψει τους αγρότες της και την παραγωγή της, ή είναι πουλημένη ολόκληρη η ηγετική της τάξη; Προφανώς το δεύτερο. Αλλωστε αν ήθελαν, μπορούσαν να δώσουν την αποστομωτική απάντηση, ότι η επιδότηση των προϊόντων με βάση την αξία των τιμολογίων δεν είναι μέτρο στήριξης των αγροτών, αλλά πάταξης της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής και αυτή είναι η πάσα αλήθεια. 4) Η οικολογική γεωργία θα αποδίδει μικρότερες παραγωγές για κάμποσες δεκαετίες, αλλά τελικά μεγαλύτερα έσοδα και κέρδη για τους αγρότες, γιατί τα οικολογικά προϊόντα δεν είναι μόνο υγιεινή ανάγκη, αλλά και παγκόσμια μόδα στα όρια του παροξυσμού στις εύπορες τάξεις. Ας φανταστεί κανείς ποιο θα ήταν το όφελος, αν ολόκληρη η Ελλάδα κατακτούσε, πρώτη στον κόσμο, το μπραντ νέιμ της οικολογικής χώρας. Κανείς δεν θα χρειαζόταν ατομική πιστοποίηση και τα προϊόντα μας δεν θα έβγαιναν καν από την χώρα, αφού θα έτρεχαν όλοι οι καλοφαγάδες να τα καταναλώσουν και να τα χρυσοπληρώσουν επιτόπου. Αντί για τζογοτουρισμό και εκφυλοτουρισμό, που ελέγχονται από τα πιο βρώμικα παγκόσμια κυκλώματα, καλοφαγάδικο οικογενειακό οικοτουρισμό με πεδίο ανάπτυξης ολόκληρη την έκταση της χώρας. Ας φανταστούμε λίγο έστω μόνο δύο τρεις  από τις «επιπτώσεις» της οικολογικής οικονομίας, για να τελειώσει όμορφα αυτό το άρθρο. Αντί για ηλεκτροκίνητες, ή βενζινοκίνητες αντλίες, γραφικοί ανεμόμυλοι να κατακλύζουν τα αγροτικά τοπία, που ανεβάζουν το νερό τζάμπα, χωρίς απώλειες ενέργειας, τόσο σε κλειστές επίγειες δεξαμενές, όσο και σε όμορφες υπαίθριες δεξαμενές με νούφαρα και δέντρα γύρω. Και όσοι από αυτούς βρεθούν κάτω από το νερό (γιατί αρκετοί θα εγκατασταθούν σε ζώνες που πλημμυρίζουν) μία μικρή, ή μέτρια το πολύ ζημιά θα πάθουν· δεν θα καταστραφούν. [Εννοείται, ότι κι αυτό σπάνια θα συμβαίνει, αφού θα διευρύνουμε τις κοίτες και θα φτιάξουμε και τις παραποτάμιες υδατοδεξαμενές –λίμνες.] Επικουρικά για μακρά άπνοια, μπορούν να υπάρχουν και κάποιες εξίσου γραφικές ιππήλατες υδραντλίες. [Φυσικά δεν θα εξαφανιστούν και οι ηλεκτροκίνητες, όπως γενικότερα τα μηχανήματα, αλλά θα λειτουργούν όλα με φειδώ και σύνεση.] Τα ιπποειδή πρέπει να πολλαπλασιαστούν για διάφορες δουλειές, όπως εξαγωγή ξυλείας και βιομάζας από δάση και επικλινείς εκτάσεις. Ο περιορισμός της βιομάζας στα δάση, το κλάδεμα και το αραίωμα βοηθούν πολύ στην πυροπροστασία και την αργή μετάδοση της φωτιάς. Τα ίδια ζώα που θα βοηθούν στις αγροτικές και δασικές εργασίες, θα μεταφέρουν και τους τουρίστες σε όλη την έκταση της χώρας, γιατί ολόκληρη η έκταση θα αξίζει να την επισκεφτείς. Βεβαίως δεν θα οργώσουμε με άλογα και βόδια, αλλά με τις λιβαδικές παραποτάμιες εκτάσεις και την εκτεταμένη αγρανάπαυση θα οργώνουμε λιγότερο. Τέλος, η οικολογική γεωργία θέλει πολύ περισσότερα χέρια και λιγότερα μηχανήματα. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των εξοπλισμών και αγροεφοδίων μπορούν να φτιάχνονται στην Ελλάδα, δίνοντας ακόμα περισσότερες θέσεις εργασίας. Η ύπαιθρος και τα χωριά θα αναστηθούν. Θα ζήσουμε ξανά ελεύθεροι εργαζόμενοι μέσα στην φύση. [Ετσι θα αποσυμφορηθούν και οι πόλεις και η ζωή θα γίνει καλύτερη και σε αυτές.] Ας στείλουμε στον αγύριστο την Monsanto και τους άλλους δυνάστες των αγροτών και δηλητηριαστές της τροφής μας.    

Π. Ρέππας          

Κατηγορία:

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΒΗΜΑ ΦΕΝΕΟΥ ΤΕΥΧΟΣ ΝΟ 97 - ΟΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΜΑΣ

0



ΟΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΜΑΣ!

Η εφημερίδα του Φενεού έχει πλούσια ιστορία και σημαντικό ρόλο στην τοπική κοινωνία. Καθώς γιορτάζει τα είκοσι χρόνια συνεχούς λειτουργίας της, αναδεικνύει την πορεία της από τις αρχές της ίδρυσής της μέχρι τη σημερινή της μορφή. Η εφημερίδα έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διάδοση των τοπικών ειδήσεων, την ανάδειξη των προβλημάτων και των επιτευγμάτων της περιοχής, καθώς και στην ενίσχυση του κοινωνικού διαλόγου. Τονίζει τη σημασία της δημοκρατίας και της ελεύθερης έκφρασης απόψεων σε τοπικό επίπεδο. Επίσης, μέσω των αρθρογραφιών της, προάγει την πολιτιστική και κοινωνική ευαισθητοποίηση στην περιοχή. Με την πάροδο του χρόνου, έχει προσαρμοστεί στις νέες τεχνολογίες και τις αλλαγές στην ενημέρωση προκειμένου να διατηρήσει την επιρροή και την αξιοπιστία της.

Μια διαδρομή 20 ετών γεμάτη με πολιτιστικές στιγμές, εκδηλώσεις και αναζητήσεις στα μονοπάτια της γνώσης και της τέχνης στην καρδιά της Φενεού.

Η εφημερίδα "ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΒΗΜΑ" γιορτάζει με υπερηφάνεια τα 20 χρόνια παρουσίας της στον πολιτιστικό χάρτη της περιοχής.

Από τις πρώτες της στιγμές μέχρι το σήμερα, η εφημερίδα "ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΒΗΜΑ" αποτελεί το σημείο αναφοράς για όσους αναζητούν την πνευματική πλοήγηση και την ανάδειξη του πολιτισμού της περιοχής μας.

Με ευγνωμοσύνη και συγκίνηση, το "ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΌ ΒΗΜΑ" ευχαριστεί όλους όσους συνέβαλαν στο ταξίδι του, δίνοντας φωνή στην τέχνη, τον πολιτισμό και την πνευματική αναζήτηση.

Ας συνεχίσουμε ακόμη πιο δυναμικά το ταξίδι αυτό, φέρνοντας το φως της γνώσης και του πολιτισμού σε κάθε σπίτι και καρδιά των ανθρώπων της περιοχής μας.


ΓΙΟΡΤΗ ΓΙΑ ΤΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΕΚΔΟΣΗΣ!

Πέρα από κάθε προσδοκία η επιτυχία της γιορτής, για τα 20 χρόνια συνεχούς έκδοσης της εφημερίδας του Φενεού!

Η εφημερίδα όλων των Φενεατών είναι εδώ, ο κόσμος είναι εδώ, κι έδωσε βροντερό παρών, υπογραμμίζοντας και επιβεβαιώνοντας ότι η προσπάθεια ανταμείβεται. Σε μια κατάμεστη αίθουσα οι συνδρομητές της εφημερίδας και οι φίλοι μας αντάμωσαν, γλέντησαν και απέδειξαν ότι τέτοιες συναθροίσεις είναι το πιο ζωντανό κύτταρο της πατρίδας μας.
Θερμά ευχαριστούμε όλους όσους ήρθαν για να γιορτάσουν μαζί μας.
Συμπατριώτες και του χρόνου με το ίδιο ενδιαφέρον και την ίδια αδελφοσύνη, να γιορτάσουμε γιατί έτσι μπορούμε να σπάσουμε την απομόνωση και την εσωστρέφεια των καιρών μας, ανταμώνοντας σε κάθε ευκαιρία και ανανεώνοντας δεσμούς, παραδόσεις, ήθη και έθιμα που τείνουν να χαλαρώσουν και να σβήσουν στο διάβα των χρόνων.

Το Σωματείο ΦΕΝΕΩΝ/ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΒΗΜΑ ΦΕΝΕΟΥ, ευχαριστεί θερμά όλους τους δωροθέτες που προσέφεραν τα προϊόντα τους για τη λαχειοφόρο αγορά.
Και του χρόνου όλα θα είναι ακόμα καλύτερα και να μας έχει ο Θεός όλους καλά!!!

Κατηγορία:

Ο ΤΣΙΩΤΟΣ ΑΛΛΟΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ - ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΚΟΣΤΟΥΣ ΑΠΟΡΡΙΜΑΤΩΝ

0


Ο ΤΣΙΩΤΟΣ ΑΛΛΟΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ - ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΚΟΣΤΟΥΣ ΑΠΟΡΡΙΜΑΤΩΝ.

Είχαμε ΧΥΤΑ, κακοδιαχειρίστηκε από Ανδρικόπουλο και Τσιώτο, γέμισε πριν της ώρας του, στο ένα τρίτο του χρόνου που προβλεπόταν, δεν τηρήθηκαν οι προδιαγραφές και κατέληξε ως σκουπιδότοπος. Βιοαέριο παράγεται χωρίς έλεγχο, δεν υπήρξε μονάδα επεξεργασίας στραγγιδίων. Αντί να απαιτήσουν την ειδική μεταχείριση του Δήμου λόγω του μοναδικού ΧΥΤΑ στην Πελοπόννησο μπήκαν στους κομματογιουσουφισμούς του παρακμιακού συστήματος. Στο Δημοτικό Συμβούλιο έχουν μιλήσει για «περιβαλλοντικό έγκλημα». Γιατί δεν κάνουν μια μελέτη του επιπέδου μόλυνσης της περιοχής; Πέρα από το οικονομικό πρόβλημα που επικαλείται ο Τσιώτος και που θα είχε αποφευχθεί αν ήταν αυτός και οι άλλοι εκπρόσωποι λίγο υπεύθυνοι δεν θα είχαμε αυτά τα χάλια. Ας δουν οι παραέξω τις ενδεικτικές φωτογραφίες που επισυνάπτω – (Δείτε εδώ: https://www.tinakanoume.gr/2024/02/2020-2024.html




Η πρώτη φωτογραφία, αυτή με την πολυθρόνα, Σεπτέμβριος 2020. Η δεύτερη 10 Φεβρουαρίου 2024).

Δύο φορές μαζέψαμε υπογραφές να κινηθούν τα νόμιμα, «συζητήθηκε» στο Συμβούλιο, αλλά… ο ΧΥΤΑ απέχει και δεν φαίνεται από την πλατεία. Ούτε μπήκε μπρος το θέμα της αποκατάστασης του χώρου. Όλοι λουφάζουν, κλείνουν τα μάτια τους. Οι δημότες ετοιμάζουν τα καρναβάλια. Οι Δημοτικοί Σύμβουλοι ένεκα εφαρμογής κανόνων «σιγής ασυρμάτου» για τον ΧΥΤΑ, όπως έλεγε ο Τσιώτος τον Αύγουστο του 17, απαίδευτοι πολιτικά και μικρομανείς, κάθε τόσο αναβιώνουν την «παιδική χαρά» που έλεγε μια πρώην Πρόεδρος. Το «τι να φταίει που δεν πήγαμε μπροστά…» είναι εύκολο να βρεθεί. Θα βρεθεί όταν οι συμπολίτες, οι γιατροί, οι επιστήμονες, οι σύλλογοι και οι εκλεγμένοι κοιτάξουν προς τον εαυτό τους και ερευνήσουν τις σελίδες του έργου και του λόγου τους. Θα διαπιστώσουν αν έκαναν κάτι για τα πέραν του εαυτού τους.

Γρηγόρης Κλαδούχος – Ξυλόκαστρο – 27 Φεβρουαρίου 2024
Κατηγορία: , ,

ΛΟΥΙΖΑ ΚΑΛΛΙΓΑ: Διόρθωση - Αποκατάσταση

0



«Αναφορικά με το άρθρο που (σ.σ. φαίνεται να) αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα μας με τίτλο «Λουίζα Καλλιγά! Αυτή είναι η 47χρονη γόνος της πασίγνωστης οικογένειας Οινοποιών που συνελήφθη σε καφετέρια στην Γλυφάδα.» και το οποίο από παραδρομή αναφέρει ότι συνελήφθη η Λουίζα Καλλιγά, δηλώνουμε ρητά και κατηγορηματικά ότι η Λουίζα Καλλιγά, κόρη του γνωστού οινοποιού και επιχειρηματίας, ουδεμία σχέση έχει με τη 47χρονη συλληφθείσα. Το άρθρο ήταν ψευδές και στηρίχτηκε σε εσφαλμένες και ανακριβείς πληροφορίες. Εκφράζουμε δημόσια την ειλικρινή συγγνώμη μας προς την κυρία Λουίζα Καλλιγά».

parakato.gr

Κατηγορία:

ΚΙΑΤΟ: Ευχαριστήριο του Δημήτρη Πιστεύου για την εκλογή του στην ΚΕΔΕ

0



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με αφορμή την άκρως τιμητική υπερψήφιση της υποψηφιότητάς μου ως εκπρόσωπο της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Πελοποννήσου  (ΠΕΔ) στην Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ)  θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά όλους τους Πελοποννησίους συναδέλφους αυτοδιοικητικούς που με την ψήφο τους έφεραν το θετικό αποτέλεσμα της εκλογής μου.

Επίσης, θέλω να συγχαρώ όλους τους εκλεγμένους συναδέλφους μου τόσο σε επίπεδο εκπροσώπων στην ΚΕΔΕ όσο και στο νέο διοικητικό σχήμα της ΠΕΔ Πελοποννήσου και ιδιαίτερα τον εκλεγέντα Πρόεδρο και Δήμαρχο Καλαμάτας Θανάση Βασιλόπουλο.

Υπόσχομαι ότι θα παραμείνω πιστός στις αρχές και τις αξίες που αρχικά με ενέπνευσαν να υπηρετήσω αυτό το θεσμό δημοκρατίας στο Δήμο Σικυωνίων και θα συνεχίσω να αγωνίζομαι και μέσα από τα κεντρικά συλλογικά όργανα της  ΚΕΔΕ για μια ισχυρή και ανεξάρτητη Αυτοδιοίκηση, που θα μπορεί να συμβάλλει ουσιαστικά στην επίλυση των προβλημάτων, τα οποία απασχολούν τους Δήμους και τις τοπικές κοινωνίες.

Δημήτρης Πιστεύος 

Δημοτικός Σύμβουλος Σικυωνίων  –  Αρχηγός μειοψηφίας

Κατηγορία: ,

Δ. ΠΙΣΤΕΥΟΣ: "Η νεολαία του Δήμου Σικυωνίων δεν κοροϊδεύεται από κανέναν" !

0




Με απόλυτη συναίσθηση της ευθύνης απέναντι στο θεσμικό ρόλο και στους Δημότες του Δήμου Σικυωνίων ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ τις επικίνδυνες για την Δημοκρατία πρακτικές του προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Ν. Σκαρμούτσου, αναφορικά με την αχαρακτήριστη συμπεριφορά που επέδειξε τόσο στην Συνεδρίαση της 13ης Φεβρουαρίου 2024 όσο και στις φερόμενες δημόσιες δηλώσεις του που ακολούθησαν στα social media του Δήμου Σικυωνίων.

Συγκεκριμένα κατά την συζήτηση του θέματος του Δημοτικού Συμβουλίου : «Έγκριση Καταστατικού και Κανονισμού Εσωτερικής Λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου Νέων του Δήμου Σικυωνίων» το οποίο πρέπει να σημειωθεί, διεξήχθη χωρίς την έστω τυπική, φυσική παρουσία , ούτε ενός εκπροσώπου, του υπό σύσταση οργάνου, ο κ. Σκαρμούτσος , αυθαίρετα παρερμήνευσε την στάση μας και στις φερόμενες δημόσιες δηλώσεις του, που αναρτήθηκαν στα social media του Δήμου Σικυωνίων, δόλια ανέφερε ότι χωρίς επιχειρήματα ψηφίσαμε αρνητικά στη δημιουργία του Δημοτικού Συμβουλίου Νέων!!!!

Ο κ. Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου παρουσίασε προς ψήφιση ένα έγγραφο που αν και το ονόμαζε κανονισμό ,στην ουσία επρόκειτο για κακή αντιγραφή από καταστατικό σωματείου – όπου μάλιστα εντός του κειμένου ο συντάκτης του, εκτός του ότι είχε παραλείψει να αντικαταστήσει την λέξη «σωματείο» με τις λέξεις «Δημοτικό Συμβούλιο Νέων», περιείχε διατάξεις που ήταν σαφώς αντίθετες με τις νομοθετικές διατάξεις που προβλέπουν την λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου Νέων. Στις αιτιάσεις δε του επικεφαλής της μειοψηφίας, αντί ως δικηγόρος να δώσει σαφείς εξηγήσεις, αρκέστηκε να ψέξει τον κ. Δημήτρη Πιστεύο για δήθεν «έλλειψη ευαισθησίας και κατανόησης απέναντι στους νέους..».

Για την αποκατάσταση της αλήθειας, όπως αποδεικνύεται και από το οπτικοακουστικό υλικό, της συνεδρίασης, ο επικεφαλής της παράταξής μας κ. Δημήτρης Πιστεύος, ξεκινώντας την τοποθέτηση του, ανέφερε επί λέξει

« Ασφαλώς και λέμε ΝΑΙ στον νέο φορέα» και συνεχίζοντας ζήτησε από τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου την μετάθεση της συζήτησης στο επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο προκειμένου να διορθωθούν τυχόν λάθη ή παραλήψεις στο Καταστατικό και να τεθούν και υπ΄ όψιν των μελών του νεοσυσταθέντος Μητρώου οι προτάσεις της παράταξής μας, όπως ο Συμμετοχικός Προϋπολογισμός που ήταν και προσωπική προεκλογική δέσμευση του Δημήτρη Πιστεύου.

Είχαμε εκφράσει προεκλογικά ότι το Δημοτικό Συμβούλιο Νέων θα αποτελεί ένα άτυπο θεσμικό όργανο του Δήμου Σικυωνίων και θα δίνει τη δυνατότητα στο νεανικό πληθυσμό να εκφραστεί και να συμμετάσχει με τις ιδέες και τις απόψεις του στη διαδικασία λήψης αποφάσεων του Δήμου. Όπως επίσης κατά την εξέλιξή του θα έχει τη δυνατότητα, βάσει συμμετοχικού προϋπολογισμού και υπό προϋποθέσεις, για δράσεις πολιτισμού, τουρισμού, αθλητισμού, περιβάλλοντος, κλπ. Είχαμε δεσμευτεί και για κατάθεση υποψηφιότητας για την Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας

Ο κ. Σκαρμούτσος αντί να συμμεριστεί το εύλογο αίτημα της παράταξης μας, επιδεικνύοντας, προφανέστατα την φοβική σχέση που έχει με τον διάλογο, χρησιμοποίησε το αριθμητικό μέγεθος μιας «αμίλητης και κυριολεκτικά αδιάβαστης πλειοψηφίας» και απέρριψε το αίτημα μας.

Με την πράξη του αυτή απαξίωσε και έπληξε την αξιοπιστία του Δημοτικού Συμβουλίου, με την δήθεν όψιμη ανησυχία του να μην χαθούν οι προθεσμίες των εκλογών…..

Προκύπτουν τα εύλογα ερωτήματα :

κ. Πρόεδρε την περασμένη τετραετία που είχατε τον ίδιο θεσμικό ρόλο, που ήσασταν ;;;;;;;;;;;;

τότε δεν είχατε τις ίδιες ανησυχίες και ευαισθησίες για τη νεολαία του δήμου μας ;;;;;;;;;

Μήπως το ενδιαφέρον σας προέκυψε μετά τις προεκλογικές εξαγγελίες της ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΜΕΡΑΣ για το συμβούλιο νέων ;;;;;;;;;;;

Η αντίληψη του προέδρου του Δ.Σ. και της Δημοτικής Αρχής για τους δημοκρατικούς θεσμούς , δεν ταιριάζει για το μέλλον του Δήμου μας και κυρίως για την νεολαία μας……

Η νεολαία του Δήμου Σικυωνίων δεν κοροϊδεύεται από κανέναν !!!

Όσο για την Παράταξη μας , είναι πλέον σαφές ότι μετά από αυτά τα θλιβερά περιστατικά είμαστε εξαιρετικά προβληματισμένοι προς το πρόσωπο του προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Σικυωνίων, τον οποίον ομόφωνα είχαμε ψηφίσει στην έναρξη της νέας δημοτικής περιόδου 2024-2029 αποδεικνύοντας έτσι με πράξεις την ενωτική μας διάθεση .

Κατηγορία: ,

Πόσο αναγκαίος είναι ένας Ευρωστρατός;

0



Ζούμε σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από γεωπολιτικές αλλαγές και παγκόσμιες αβεβαιότητες, η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Την ίδια ώρα η έννοια της ισχύος στις διεθνείς σχέσεις εξακολουθεί να εξελίσσεται, δίνοντας έμφαση τόσο στη στρατιωτική ισχύ αλλά και στην επιρροή που απορρέει από τη διπλωματία, την δυνατότητα να «χτίζεις» συμμαχίες, την οικονομική ισχύ και την πολιτιστική ελκυστικότητα -συλλογικά γνωστή ως ήπια ισχύς. Η ΕΕ υπήρξε φάρος της ήπιας ισχύος, ασκώντας την επιρροή της μέσω κοινών αξιών, οικονομικής ισχύος και διπλωματικών πρωτοβουλιών. Ωστόσο, οι πρόσφατες γεωπολιτικές προκλήσεις έχουν προκαλέσει συζητήσεις σχετικά με την ανάγκη η ΕΕ να ενισχύσει τις δυνατότητες σκληρής ισχύος της, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας ενός ευρωπαϊκού στρατού, διατηρώντας και ενισχύοντας παράλληλα το καθεστώς της ήπιας ισχύος της.

Η ήπια ισχύς είναι αυτή που αποτελεί εδώ και καιρό τον ακρογωνιαίο λίθο της παγκόσμιας επιρροής της ΕΕ. Μέσω των εμπορικών συμφωνιών, της αναπτυξιακής βοήθειας και των συνεργατικών πρωτοβουλιών για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και των παγκόσμιων κρίσεων υγείας, η ΕΕ έχει καθιερωθεί ως δύναμη σταθερότητας και προόδου. Η ικανότητά της να προσελκύει και να πείθει μέσω των δημοκρατικών αξιών, της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της οικονομικής αλληλεξάρτησης την έχει ξεχωρίσει στην παγκόσμια σκηνή, ακριβώς αυτές οι αξίες όμως αμφισβητούνται σήμερα, πολλοί ρέπουν στον αυταρχισμό και στην αμφισβήτηση των θεσμών σε διεθνές επίπεδο.

Ωστόσο, το μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό τοπίο απαιτεί την επανεκτίμηση της στρατηγικής ασφάλειας της ΕΕ. Η αναβίωση της παραδοσιακής πολιτικής ισχύος, σε συνδυασμό με τις αναδυόμενες απειλές, όπως ο κυβερνοπόλεμος και οι υβριδικές τακτικές, απαιτεί έναν πιο ισχυρό αμυντικό μηχανισμό. Ένας ευρωπαϊκός στρατός, ως μέρος μιας ευρύτερης αρχιτεκτονικής ασφάλειας, θα μπορούσε να παράσχει στην ΕΕ μεγαλύτερη στρατηγική αυτονομία και την ικανότητα να ανταποκρίνεται γρήγορα στις προκλήσεις ασφαλείας εντός και εκτός των συνόρων της.

Η πρόταση για έναν ευρωπαϊκό στρατό δεν αφορά την αντιγραφή του ΝΑΤΟ ή την υπονόμευση της εθνικής κυριαρχίας. Αντίθετα, είναι ένα βήμα προς τη συλλογική άμυνα και ένα σύμβολο αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ. Η συγκέντρωση πόρων, η τυποποίηση των αμυντικών δυνατοτήτων και η ενίσχυση της διαλειτουργικότητας όχι μόνο θα εξορθολογίσει τις αμυντικές δαπάνες αλλά και θα διασφαλίσει μια πιο ενιαία αντιμετώπιση των απειλών ασφαλείας.

Ωστόσο, η επιδίωξη ενός ευρωπαϊκού στρατού πρέπει να προσεγγιστεί με προσοχή για να αποφευχθεί η αποδυνάμωση της ήπιας ισχύος της ΕΕ. Η στροφή προς τη στρατιωτικοποίηση δεν θα πρέπει να επισκιάσει τη δέσμευσή της για ειρηνική επίλυση συγκρούσεων και την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι η επένδυση στη σκληρή ισχύ ενδέχεται να υπονομεύσει τις διπλωματικές και ανθρωπιστικές προσπάθειες της ΕΕ. Ωστόσο, μια ισορροπημένη προσέγγιση είναι εύλογη. Η ενίσχυση των δυνατοτήτων σκληρής ισχύος δεν συνεπάγεται απαραίτητα την εγκατάλειψη των δυνατοτήτων και εργαλείων της ήπιας ισχύος. Αντίθετα, τις συμπληρώνει, δημιουργώντας μια πιο ολοκληρωμένη και αποτελεσματική εργαλειοθήκη εξωτερικής πολιτικής.

Επιπλέον, ένας ευρωπαϊκός στρατός θα μπορούσε να λειτουργήσει ως σταθεροποιητική δύναμη στη διαχείριση κρίσεων, στις ειρηνευτικές αποστολές και στις ανθρωπιστικές παρεμβάσεις, ευθυγραμμιζόμενος με τις αρχές της ΕΕ για την προώθηση της σταθερότητας και της ασφάλειας σε παγκόσμιο επίπεδο. Θα μπορούσε να ενισχύσει τον ρόλο της ΕΕ ως αξιόπιστου παγκόσμιου εταίρου, ικανού να συμβάλει ενεργά στην παγκόσμια ασφάλεια χωρίς να βασίζεται αποκλειστικά σε εξωτερικές συμμαχίες.

Η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού στρατού θα αντιμετώπιζε αναμφίβολα υλικοτεχνικές, πολιτικές και οικονομικές προκλήσεις. Ο συντονισμός μεταξύ των κρατών μελών, η επίτευξη συναίνεσης σχετικά με τις αμυντικές στρατηγικές και η αντιμετώπιση των ανησυχιών σχετικά με την κυριαρχία είναι μεταξύ των εμποδίων. Αναμφίβολα όμως θα δημιουργούσε και οικονομικές ευκαιρίες. Τόσο γιατί οι ομογενοποίηση και τυποποίηση θα δημιουργούσε οικονομίες κλίμακας, όσο και επειδή θα υπήρχαν πολύ μεγαλύτερα περιθώρια συνεργασιών στην ανάπτυξη συστημάτων και στην ευρύτερη τεχνολογική πρόοδο.

Σε τελική ανάλυση, η επιδίωξη της ΕΕ για έναν ευρωπαϊκό στρατό δεν είναι καθόλου αναγκαίο να επισκιάσει τη δέσμευσή της στη διπλωματία, την πολυμέρεια και τις ανθρωπιστικές προσπάθειες. Αντίθετα, θα συμπληρώνει αυτές τις προσπάθειες, ενισχύοντας την ικανότητα της ΕΕ να πλοηγείται σε ένα όλο και πιο πολύπλοκο και αβέβαιο παγκόσμιο τοπίο. Η εξεύρεση ισορροπίας μεταξύ της ήπιας και της σκληρής ισχύος θα έχει καθοριστική σημασία για τη διαμόρφωση του ρόλου της ΕΕ στον κόσμο και την εξασφάλιση ενός ασφαλέστερου και σταθερότερου μέλλοντος για τους πολίτες της και τη διεθνή κοινότητα στο σύνολό της.

Δρ. Αναστάσιος Λυμπερίου, Οικονομολόγος Διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου
Πάνος Μανωλάκος, Κοινωνιολόγος, αντιπρόεδρος think tank "The Catalyst"
Κατηγορία:

ΔΗΜΟΣ ΣΙΚΥΩΝΙΩΝ - Σε κατάσταση πλήρους απαξίωσης και παρακμής σε όλα τα επίπεδα

0









-Βρισκόμαστε ήδη στην επόμενη ημέρα των εκλογών με τα πολλά και σοβαρά προβλήματα να μας ακολουθούν, τα οποία δυστυχώς δεν επιλύθηκαν, παρά τα [14] χρόνια που είναι στη διοίκηση του Δήμου η σημερινή Δημοτική αρχή, η οποία για μια ακόμα φορά εξαπάτησε το εκλογικό σώμα, τους πολίτες, με ψεύτικες ανακοινώσεις και υποσχέσεις.

Και όπως έλεγε ο ΤΟΛΣΤΟΪ «Το λάθος δεν παύει να είναι λάθος, επειδή εγκρίνεται από την πλειοψηφία»

Τα [14] αυτά χρόνια, δυστυχώς για τον τόπο μας και τους πολίτες, ο ιστορικός Δήμος Σικυωνίων έφθασε σε κατάσταση πλήρης απαξίωσης και παρακμής σε όλα τα επίπεδα, με αποτέλεσμα να υποβαθμίζεται η αξία των περιουσιών των πολιτών, να μη θέλει κανένας επενδυτής να επενδύσει στον τόπο μας,να τον εγκαταλείπουν όλες οι παραγωγικές δυνάμεις, ακόμα καιοι νέοι,τα παιδιά μας,που δεν έχουν πλέον καμία τύχη στον τόπο τους.

Ένα μίγμα ανυπαρξίας υποδομών και δράσεων, που θα έδιναν ελπίδα και προοπτική στον τόπο μας, σε συνδυασμό με την εγκατάλειψη των παραγωγικών δυνάμεων και την αύξηση της εγκληματικότητας, φέρνουνπλέον τον Δήμο μας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Είναι αδιανόητο, κατά τη γνώμη μου, ο Δήμος Σικυωνίων με τα τόσα συγκριτικά πλεονεκτήματα να βρίσκεται σήμερα σ’ αυτή την τραγική κατάσταση.

1.-ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Εξακολουθεί να βρίσκεται σε έξαρση και μάλιστα στα κεντρικά σημεία της πόλης. Οι αρμόδιες υπηρεσίες της περιοχής είναι «ωσεί παρούσες» στα σοβαρά αυτά ζητήματα και οφείλουν άμεσα να δώσουν το «παρών» σε όλα τα θέματα της αρμοδιότητάς τους.

2.-ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ . Δεν άλλαξε τίποτα. Συνεχίζει να βρίσκεται σε πολύ κακή κατάσταση.

3.-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ Χειρότερα δεν γίνεται.

4.-ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΟΙ ΧΩΡΟΙ Δεν υπάρχει κανένας σεβασμός στους πολίτες και ιδιαίτερα στα παιδιά και τους ηλικιωμένους, ακόμα και από στελέχη της Δημοτικής αρχής που τους χρησιμοποιούν με τα οχήματά τους.

5.-ΑΘΙΓΓΑΝΟΙ. Σοβαρά προβλήματα με την παραβατικότητα στην περιοχή.

6.-ΑΔΕΣΠΟΤΑ . Μεγάλο πρόβλημα που δε βρίσκει τη λύση του. Δεκάδες, για να μη πω εκατοντάδες συμπατριώτες μας έχουν υποστεί τραυματισμούς από αδέσποτα ζώα.

7.-ΠΡΟΑΣΤΙΑΚΟΣ. Σε πλήρη εγκατάλειψη σε όλα τα επίπεδα. Οι παράλληλοι δρόμοι όταν βραδιάζει είναι στο σκοτάδι.

8.-ΧΥΤΑ. Τα «στραγγίδια» των απορριμμάτων, καταλήγουνμέσα από τον ποταμό Ελισσώνα, στη θάλασσα στο κέντρο της πόλης του Κιάτου.

9.-ΠΑΡΑΛΙΑ.  Για πολλά χρόνια συνεχίζει να βρίσκεται σε τραγική κατάσταση. Ακόμα και με μικρές βροχοπτώσεις πλημμυρίζει και γίνεται απροσπέλαστη.

Είναι περισσότερο από βέβαιο, ότι πέρα από την ανυπαρξία της Δημοτικής αρχής, οι Δημοτικές Παρατάξεις, αλλά και όλοι μας, είτε ως εκπρόσωποι των πολιτών, είτε ως ενεργοί πολίτες, θα κριθούμε, όχι για τις προσωπικές μας απόψεις και επιθυμίες, αλλά για την προσφορά μας στους πολίτες, στον Δήμο και τον τόπο μας.

Νικόλαος Ζαχαρόπουλος
Κατηγορία: ,

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ, ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΟΙ ΘΕΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ; (Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΣΕ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ – ΕΥΡΩΣΤΙΝΗ)

0



Φεβρουάριος, ο μήνας της ταινίας «αγρότες στους δρόμους». Σε απόγνωση οι αγρότες διεκδικούν μείωση του κόστους παραγωγής. Πρωταγωνιστούν οι εικόνες των τρακτέρ, οι υποσχέσεις, ο πολιτικαντισμός, αλλά και η αδιαφορία.

1. Στην υποπερίπτωση αδιαφορίας εντάσσεται η σιωπή του Δημοτικού Συμβουλίου Ξυλοκάστρου – Ευρωστίνης και όλων των δημοτικών εκπροσώπων των πρόσφατων εκλογών. Στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο αποδείχθηκαν ξένοι προς τα Ελληνικά συμβάντα. Μίλησαν για κλοπές, ειρηνοδικεία, ποιους θα βάλουμε στις τάδε καρέκλες. Ακόμα να καταλάβουν ότι η πρώτη μεγάλη κλοπή είναι η κλοπή του δικαιώματος ζωής στην ύπαιθρο με αξιοπρέπεια, των διατροφικών δικαιωμάτων, οι ασυμμετρίες σε βάρος της αγροτικής οικονομίας και περιφερειακού χώρου. Ακόμα δεν κατάλαβαν ότι θέλουμε κάτι πολύ περισσότερο από ένα Ειρηνοδικείο: έχουμε ανάγκη από εγκληματοδικείο που θα δικάσει την διαχρονική και πολύχρωμη πολιτική εκμετάλλευσης των παραγωγών διατροφικών προϊόντων.

2. Η Τοπική Αντιπροσωπεία και οι διοικούντες τον Δήμο ούτε μια φορά δεν συζήτησαν το αγροτικό. Συζήτησαν για τουρισμό πολλές φορές, αν και δεν ξέρουν τι είναι. Μιλάμε για Δήμο με κύρια την αγροτική απασχόληση. Και που απουσιάζει σ΄ αυτόν κάθε αγροτική έκφραση συλλόγου ή λόγος συνεταιριστικός. Αλλά ούτε και ένας αγρότης στο Συμβούλιο δεν παρευρέθη να ζητήσει συζήτηση ή ακόμα και στήριξη στις κινητοποιήσεις. Θεσμοί και παραγωγοί – πολίτες, κλινήρεις πολιτικά, αυτοντοπαρισμένοι με την ευδαιμονία της άγνοιάς τους.

3. Κάτι διαφορετικό ήταν αυτό που είδα στην Άρτα. Ο Δήμαρχος συγκάλεσε «ΕΚΤΑΚΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΡΤΑΙΩΝ ΜΕ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΘΕΜΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ». Συμμετείχαν Αγροτικοί Σύλλογοι, Μελισσοκόμοι, κτηνοτρόφοι, άλλοι Δήμαρχοι, δημοτικές παρατάξεις, περιφερειακοί σύμβουλοι, και άλλοι κοινωνικοί φορείς. Ο πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου υπερέβη την μονοκαλλιέργεια της οικονομίστικης διεκδίκησης του «κόστους παραγωγής» και διεύρυνε την θεματική, μίλησε για την απουσία υποδομών, την ερημοποίηση της υπαίθρου. Εδώ αυτά στους δικούς μας τοπικούς φαίνονται ανούσια, δύσκολα, περιμένουν την ανάπτυξη από τα παραλιακά μαγαζιά, όπως είπε ένας πρώην δήμαρχος. Έχει εμπεδωθεί μια κυρίαρχη αντίληψη: αποδοχή των οικονομικών επιλογών του κράτους με τους διαχρονικούς καθορισμούς και επιλογές επένδυσης στον τριτογενή τομέα, στο νέο όραμα της ψηφιακής Ελλάδας με ελλείμματα και διατροφικές εισαγωγές.

4. ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: Α. Να αποδώσουν στον γεωργό το κοινωνικό κύρος που του αναλογεί. Να προβάλουν την σημασία της ζωής στην ύπαιθρο, την ηθική της εργασίας και την συνειδητή κατανάλωση, τον οινογαστρονομικό πολιτισμό και την διατροφική αυτοεξάρτηση. Β. Να αναστρέψουν με υποδομές και υπηρεσίες την άνιση σχέση κεκορεσμένης παραλίας κατανάλωσης και του καλλιεργητικού – παραγωγικού χώρου. Γ. Να ενισχύσουν το υπάρχον αγροτικό δυναμικό με προγράμματα καινοτόμων καλλιεργητικών πρακτικών. Μέρος της ευθύνης μπορεί να αναλάβει το ΠΕΓΥΑΛ. Η πόλη πρέπει να καταστεί κέντρο ροής γνώσης προς την ενδοχώρα, τα χωριά. Δ. Να κινήσουν την εσωτερική κοινωνική δυναμική με: συμφωνίες διαχείρισης τοπικών προϊόντων και πόρων, συνεταιριστικών συμπράξεων, τοπικής κλίμακας μεταποιήσεων, εμπορίου και με συμμετοχή σε τουριστικούς στόχους προς δημιουργία μιας ολικής ταυτότητας.

5. Στον Δήμο μας, (αλλά και στην χώρα) λείπει ο προγραμματικός λόγος. Οι παλιοί έδωσαν εξετάσεις στο ζήτημα του αγροτικού, παραδίδοντας λευκή κόλα. Στην νέα σύνθεση υπευθυνοτήτων βλέπω τον μεγαλότιτλο «Αντιδήμαρχο Αγροτικής Ανάπτυξης». Αμφιβάλλω αν κατανόησε το αντικείμενό του. Αν είχαμε έναν «πολιτικό πολιτισμό», όπως λέγεται τελευταία, κάθε Δήμαρχος και αντιδήμαρχος στην αρχή της θητείας τους θα έκαναν προγραμματικές δηλώσεις με τις κατευθύνσεις του έργου τους. Εδώ όμως παίζουν ρουλέτα με τα συμβάντα.

*

Η πράξη διεκδίκησης νοήματος μιας διαφορετικής ζωής είναι αντίπαλος στην επερχόμενη επιτήρηση από τα τραστ της τροφιμοτεχνολογίας. Με πρόσχημα τα «αποτυπώματα άνθρακα», προβάλλουν ως σωτηρία τα συνθετικά προϊόντα. Το φαγητό κατά τον W. Berry «είναι μια αγροτική πράξη». Αυτό, για μια κοινωνία αξιών, σημαίνει καλλιέργεια αγροτικών προϊόντων ποιότητας, ταυτότητας, το ενδιαφέρον για την διαδρομή πώς η πρώτη ύλη έφτασε στο πιάτο.

Η αγροτική αναγέννηση δεν είναι τρακτέρ και δρόμοι, φωνές και ψέματα, πρακτικισμός. Το επίπεδο μιας νέας πολιτικής - προγραμματικής παραγωγικότητας, θα κρίνει και την δημόσια ηθική και το αύριο μιας Νέας Αγροτικότητας.
----
Γρηγόρης Κλαδούχος – Ξυλόκαστρο – 5 Ιανουαρίου 2024
Κατηγορία: , ,

Οι ποινές και ο νομικός πολιτισμός

0



   Διαφωνώ κάθετα και οριζόντια με την άποψη, ότι οι αυστηρές ποινές δεν αναμορφώνουν. Δεν με απασχολεί καν, αν θα αναμορφωθούν οι εγκληματίες. Αυτό που με ενδιαφέρει, είναι να απαλλαχτεί η κοινωνία με οποιοδήποτε κόστος για εκείνους, όχι για την ίδια. Η Δικαιοσύνη δεν υπάρχει για εκπαιδευτικούς σκοπούς, αλλά για να προστατεύει τα θύματα από τους θύτες· όχι τους θύτες από τις ποινές που τους αξίζουν. Δεν είναι «εκδίκηση» η προστασία της κοινωνίας.

   Ο κάθε νομικός, νομοθέτης, δικαστής, δικηγόρος, θα έπρεπε να λέει: Πως είναι δυνατόν να εμπιστευτώ την οποιανδήποτε «αναμόρφωση» ειδεχθών εγκληματιών και να ρισκάρω νέα εγκλήματα σε βάρος αυτών που κλήθηκα να προστατεύω; Όχι να γίνεται αυτόκλητος συνήγορος των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» των εχθρών της κοινωνίας.

   Λέμε και είναι σωστό «καλύτερα χίλιοι ένοχοι έξω, παρά ένας αθώος μέσα». Αυτό όμως αφορά την αμφιβολία, όχι την σίγουρη ενοχή. Και αυτό πρέπει να συμπληρωθεί με το «καλύτερα χίλιοι ένοχοι μέσα, παρά ένα ακόμα θύμα». Αλλιώς δεν έχουμε νομικό πολιτισμό, αλλά νομική διαστροφή. Οι νομικοί μας, δηλαδή οι καθ ύλην αρμόδιοι, αντί να προσθέσουν αυτήν την απαραίτητη προσθήκη, που θα αποδείκνυε, ότι όντως είναι πολιτισμένοι άνθρωποι, κράτησαν μόνο το «καλύτερα χίλιοι ένοχοι έξω». Δεν κράτησαν ούτε καν το «παρά ένας αθώος μέσα», γιατί κι αυτό συμβαίνει (ευτυχώς όχι συχνά) τόσο από λαθεμένες αποφάσεις, όσο και από άδικη νομοθεσία. Και τώρα φτάσανε να μας λένε «καλύτερα χίλιοι ένοχοι έξω, γιατί η φυλακή δεν αναμορφώνει»!!!!!!!!!!!!!!!!!

   Σκοτίστηκα, αν αναμορφώνει, ή όχι. Δεν είναι υποχρέωση και μέλημα της κοινωνίας η αναμόρφωση ειδεχθών εγκληματιών. Ολοι την ίδια παιδεία λάβαμε, αλλά δεν γίναμε όλοι ειδεχθείς εγκληματίες. Ούτε στερήθηκε παιδείας ο Λιγνάδης για να ρισκάρουμε την όποια «αναμόρφωση» του στην καμπούρα του φακίρ φουκαρά. Ούτε θα εμπιστευτώ την οποιαδήποτε γνωμάτευση ψυχικής αποθεραπείας, ακόμα και από ειδικούς που εμπιστεύομαι την εντιμότητα τους, γιατί δεν εμπιστεύομαι το αλάθητο τους. Αλλωστε ο ειδικός που το παίζει απόλυτος γνώστης του αντικειμένου του, για μένα είναι απόλυτος απατεώνας. Αν είναι απόλυτοι γνώστες, να αναλάβουν και την ποινική ευθύνη για τις πράξεις αυτών που επιστρέφουν στην κοινωνία.

   Όταν αυτός που πέρασε τον Ρουβίκωνα, ξέρει, ότι δεν θα επανέλθει ποτέ στην κοινωνία, θα είναι πολύ λιγότεροι εκείνοι, που θα το τολμήσουν και μην ακούω αηδίες για «μελέτες», στατιστικές και κουραφέξαλα. ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΑΥΤΟ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ ΜΟΝΟΝ ΕΝΑΝ, ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΧΙΛΙΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, ΠΑΡΑ ΕΣΤΩ ΤΟ ΕΝΑ ΘΥΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΓΛΙΤΩΣΟΥΜΕ. Αυτό λέει ο δικός μου πολιτισμός κι ας μην ξέρω κανέναν από τους «μεγάλους σοφούς» και τις βαθυστόχαστες μπούρδες τους.

   Μήπως όμως θα σωζόταν μόνο ένα θύμα με τέτοια νομοθεσία; Εγώ έζησα την εποχή που δεν κλειδώναμε ποτέ και το κλειδί ήταν στην γλάστρα και το ήξερε όλη η γειτονιά, ακριβώς για να μπορούν να μπουν εύκολα. Που αφήναμε την μαζεμένη σοδειά στον ελαιώνα, χωρίς περιφράξεις, χωρίς τίποτα. Που δεκατετράχρονο μου έδινε στο χέρι ο έμπορος πατέρας μου ολόκληρη περιουσία, για να πάω να πληρώσω σε τράπεζες, ακόμη και σε γειτονική πόλη (που είχε περισσότερες υπηρεσίες και τράπεζες) χωρίς να μας περνάει καν από το μυαλό κάποιος κίνδυνος. Δεν ήσαν καθόλου καλύτεροι οι άνθρωποι. Ισα ίσα που ήσαν πολύ πιο σκληροί και άγαρμποι. Ηταν ο φόβος των συνεπειών και όχι μόνο του νόμου. Κανείς δεν μπορούσε να μείνει στην τοπική κοινωνία ακόμα και μετά από απλές κλεψιές· όχι να περνάνε οι χειρότεροι εγκληματίες την κολυμπήθρα του «επιστημονικού» Σιλωάμ και μετά να τους ξαναζαλωνόμαστε.

   Αυτά που λέω, δεν μου τα είπαν, ούτε τα διάβασα. Τα έζησα και καμία «επιστημονική» παρλαπίπα δεν θα με πείσει περί του αντιθέτου. Δεν γνωρίζω την Αμερικάνικη κοινωνία και τι φταίει, που οι αυστηρές ποινές δεν αποτρέπουν την εκτεταμένη εγκληματικότητα. Θα μπορούσα να πω, ότι χωρίς αυτές μπορεί να ήταν ακόμη μεγαλύτερη, αλλά δεν μου χρειάζεται να κάνω υποθέσεις. Γνωρίζω δύο πράγματα. Πρώτον· όσο αυστηρές κι αν είναι οι ποινές, υπάρχει κι εκεί «επάνοδος στην κοινωνία» και τεράστιος αριθμός εγκλημάτων από «αναμορφωθέντες». Δεύτερον· Οι φυλακές τόσο στην Αμερική, όσο και στα περισσότερα μέρη του κόσμου είναι κολαστήρια, που φυσικά μόνο κολασμένους παράγουν. Γιατί όμως αυτό είναι θέσφατο; Γιατί τάχα δεν μπορούν να ελεγχθούν χώροι μερικών στρεμμάτων από δεκάδες, ή και εκατοντάδες υπάλληλους και μάλιστα με τα μέσα που μπορούμε να διαθέτουμε σήμερα; Γιατί στις Σκανδιναβικές χώρες μπορούσαν ακόμη και με πιο παλιές τεχνολογίες και εδώ ως μόνη «λύση» βρίσκουμε μία σύντομη «αναμόρφωση»;

   Εγώ ως αγροίκος δεν είμαι τόσο ευαίσθητος, όσο οι υπηρέτες του νομικού «πολιτισμού», που αφήνουν τις φυλακές να είναι κολαστήρια, για να «δικαιολογήσουν» την απαράδεκτη επιείκεια στο έγκλημα. [Και αλί στους αθώους που έχωσαν μέσα.] Εγώ θέλω φυλακές κολέγια, όχι όμως σε βάρος ξανά των θυμάτων. Αλλά ο νομικός «πολιτισμός» μας επιβάλει να ταΐζουμε εμείς τους εγκληματίες, λες και φταίμε εμείς για όσα έκαναν. Είναι λέει «παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» η υποχρεωτική εργασία. Ποιος μιλάει για υποχρεωτική; Ο μη εργαζόμενος, μηδέ εσθιέτω. Αυτό δεν ισχύει για όλους εμάς; Ας περιοριστούν τα προνόμια τους, στο να μην εκμεταλλευόμαστε την εργασία τους, προνόμιο που δεν έχουν πολλοί από εμάς εδώ έξω. Από τον μισθό τους θα αφαιρούνται μόνο τα έξοδα φύλαξης και διαβίωσης τους. Με τα υπόλοιπα ας κάνουν τις φυλακές τους «παλατάκια» και την ζωή τους καλύτερη. Δεν θέλουμε τίποτα από αυτούς· μόνο να μην μας είναι βάρος. Υπάρχει καλύτερη αναμόρφωση από το να βελτιώνουν την ζωή τους σιγά σιγά με την δουλειά τους; Είμαι τάχα εγώ ο εκδικητικός, που ζητάω να αναμορφωθούν τα κολαστήρια και φιλάνθρωποι εκείνοι, που ρίχνουν τους λύκους στην κοινωνία με «επιστημονικά» πιστοποιητικά «σωφρονισμού»; [Και δεν εννοώ μόνο τα εξατομικευμένα πιστοποιητικά από ψυχίατρους και άλλους «ειδικούς», αλλά πρωτίστως τα καθορισμένα όρια ποινών, εντός των οποίων, υποτίθεται ότι, αντικειμενικά σωφρονίζεται ο εγκληματίας!!!!!!!!!!!!!!!]   

   Μακάρι να μπορέσει να υπάρξει αναμόρφωση για την ψυχή τους, όχι για να επιστρέψουν στην κοινωνία. Δεν μπορεί να υπάρχει τέτοια προοπτική για όσους διαπράττουν ειδεχθή εγκλήματα. Μετά την ειρκτή, ή θα φεύγουν από την Ελλάδα, αν υπάρχει κράτος που τους δέχεται, ή θα διάγουν το υπόλοιπο του βίου τους σε ειδικά για αυτό νησιά. [Ας χρησιμεύσουν και σε κάτι ουσιώδες αυτά τα νησιά, εκτός από το να παίζουν θέατρο οι Κασελάκηδες. Θα είναι μία δικαίωση για όσους μαρτύρησαν εκεί, γιατί οι περισσότεροι παρά τα λάθη τους αγωνίστηκαν για μία καλύτερη κοινωνία· όχι για να τρέμει το φυλλοκάρδι μας, ούτε καν πιά για να βγούμε από το σπίτι, αλλά ακόμα και για να παραμείνουμε σε αυτό.]

   Δεν μπορώ να αποκλείσω, ότι κάποιοι μεταμελούνται ειλικρινά, αλλά δεν θα παίξω κορώνα γράμματα ούτε μία τρίχα του κεφαλιού έστω και ενός μόνο αθώου.  Απορώ, πως διάφοροι διανοούμενοι με τόσο μεγάλη ευκολία θέλουν να βάλλουν ολόκληρη την κοινωνία σε διαρκή κίνδυνο κι από πάνω μοστράρουν ως ανθρωπιστές!!!!!!!! Να σημειώσω δε, ότι ο δραστικός περιορισμός αυτών των υποθέσεων λόγω του φόβου των συνεπειών (σε συνδυασμό με την άρση των αδικιών από την νομοθεσία) θα καθιστούσε εφικτή την σωστή απόδοση δικαιοσύνης και δεν θα είχαμε την κατάντια του «και χίλιοι ένοχοι έξω και ένας αθώος μέσα».

Π. Ρέππας

Κατηγορία:

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΙΩΝ ΣΤΟ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ (και οι ορφανοί του εθίμου) – ΟΙ ΤΣΙΓΓΑΝΟΙ (και η κρίση συναισθηματικής συμβίωσης)

0



Η απουσία στο Ξυλόκαστρο ρίψης του Σταυρού στην θάλασσα τα Θεοφάνια έγινε αιτία ερωτημάτων, συζητήσεων στην κοινωνία και στο διαδίκτυο. Έγινε αιτία να αναπτυχθεί μια προβληματική για τους τσιγγάνους. Ίσως και με ανεπίγνωστες ρατσιστικές εκφράσεις, για μια ομάδα ιδιαίτερης πολιτιστικής ταυτότητας. Διάβασα ότι «οι γύφτοι κάνουν κουμάντο στο Ξυλόκαστρο», για «εμπόρους παιδιών, παράσιτα της κοινωνίας», «καλά κουμάσια…». Θα νομίζει κάποιος ότι βρισκόμαστε υπό κατοχή, όταν γράφουν ότι «δεν δύναται στο Ξυλόκαστρο να κάνουν κουμάντο μειονότητες…», που η άποψη αυτή παίρνει και like από αρχηγό παράταξης.

Α. Οι τσιγγάνοι που έπιαναν τον σταυρό και εκμεταλλεύονταν την κατοχή του τα προηγούμενα χρόνια δεν είναι από τον Δήμο μας. Όπως όλοι οι υπόλοιποι δεν είναι ίδιοι και οι τσιγγάνοι δεν είναι όλοι ίδιοι. Μια κοινωνία, που δεν μπορεί να προστατευτεί από ιδιοποίηση δημόσιων γεγονότων έχει υποστεί μια θεσμική ήττα.

Β. Η διαχείριση του θέματος από την Εκκλησία, τον Δήμο και τις αστυνομικές αρχές παραχώρησε πολλές ερμηνείες. Αν και δεν ήμουν καλός στα θρησκευτικά, ούτε είμαι γνώστης των θεολογικών, πρέπει όλοι οι πολίτες, οι χριστιανοί αλλά και οι εκκλησιαστικοί ιερείς να γνωρίζουν αυτό που έγραψε ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος: « “Τα δημοσίως λεγόμενα και πραττόμενα, δημοσίως να ελέγχονται”; (ΕΠΕ 23, 393)». Ας προσθέσουμε και αυτό: «Μια κοινωνία δεν είναι ισχυρή παρά μόνο όταν βγάζει την αλήθεια στο άπλετο φως του ήλιου» (ΕΜΙΛ ΖΟΛΑ). Τα «ελάτε ιδιαιτέρως να μάθετε» είναι έκφραση φοβικότητας, έχουν κάποιες ενοχικές πτυχές.

Γ. Εκδηλώθηκε και το παράδοξο: αγανακτούν κάποιοι για το μη πραγματοποιημένο έθιμο. Έχουν αποδείξει ότι αγαπούν τα έθιμα; Αλλά δεν τους ένοιαξε που δεν υπήρξε ούτε ένα έθιμο κατά τις γιορτές. Παρουσιάστηκαν παραδοξότητες με «γνωριμίες του γιου του Άι Βασίλη», χορούς ντίσκο, και γενικώς «εκδηλώσεις» που μοιάζουν με αυτές των πανηγυριών, της Αποκριάς, του Πάσχα, χωρίς, δηλαδή, να υπάρχει κάτι που να χαρακτηρίζεται από την ταυτότητα και ιδιαιτερότητα των ημερών και να προέρχεται από μια συνέχεια και αποτελεί έθιμο. Από τα μικρόφωνα της πλατείας κλήθηκε ο κόσμος για «να γίνει χαμός». Αυτή η εικόνα φλυαρίας ευτυχίας είναι αντίδοτο στην φτωχή ζωή και το άγχος. Το μεγάλο ζήτημα είναι αν υπάρχουν ή (και) ποιοι θα αναλάβουν την επιστροφή νοημάτων και την πολιτιστική εκπαίδευση.


Δ. Η πονηρή βιομηχανία της διαδικτυακής θέασης οδηγεί πολλούς να γράφουν ό,τι του κατέβει, να προσβάλουν, να κρίνουν χωρίς στοιχειώδη γνώση των δεδομένων, χωρίς τις ευαισθησίες προσέγγισης, με απολυτότητες και γενικεύσεις. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 έγινε μεγάλο θέμα στον Δήμο το θέμα των τσιγγάνων, της εγκατάστασής τους. Το 2002 στο ψηφοδέλτιο της παράταξής μας «Αρμονική Ανάπτυξη» συμμετείχε και ένας ντόπιος τσιγγάνος.

Ε. Οι τσιγγάνοι είναι μια ιδιαίτερη πολιτισμική κατηγορία που πρέπει να απομακρυνθούν από την παραβατικότητα και «ενταχθούν» με όρους αποδοχής τους, αλλά και χωρίς κολακείες. Παραθέτω μια παράγραφο από όσα είχαμε γράψει για το ζήτημα αυτό, στην σελίδα 17, στο Δημοτικό Προεκλογικό του 2002: «Από ένα συνδυασμό διαχρονικών και σύγχρονων αναφορών η εδραία, κυρίαρχη κοινωνία θέτει διαρκώς ενώπιον των τσιγγάνων ένα δίλημμα: Αφομοίωση ή Περιθωριοποίηση. Όσο απεχθής είναι η λογική περιθωριοποίησης (γκετοποίησης, μακριά από κοινωνίες και πόλεις), άλλο τόσο καταπιεστική είναι η αντίληψη αφομοίωσης από την κοινωνία των πολλών, αγνοώντας ιδιαιτερότητες». Το επισυνάπτω φωτογραφικά και αξίζει να διαβαστεί ολόκληρο, γιατί από μια γενική θεώρηση φθάνει στην τότε κατάσταση με προτάσεις προοπτικής. Ήταν και είναι δηλωτικό μιας ανάγκης ένταξης όλων σε ένα ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ. Σε έναν κόσμο με πολλά επεισόδια φρίκης, να δώσουμε το χέρι ακόμα και σε αυτούς που θεωρούνται κοινωνικά απονομιμοποιημένοι. Ως αυτοθεραπευτική κοινότητα.

Γρηγόρης Κλαδούχος
Ξυλόκαστρο, 14 Ιανουαρίου 2024
Κατηγορία: , ,

Ολοκληρωτική αλλοτρίωση

0



   Αυτός ο λαός δεν με εξοργίζει μόνο για το πώς ψηφίζει. Εχει φυράνει τελείως το μυαλό τους από το χαζοκούτι και οι περισσότεροι παπαγαλίζουν, ότι παπαριά τους πλασάρουν. Και μαζί με το μυαλό έχει φυράνει και η ψυχή τους και δεν τους νοιάζει καθόλου, ότι χτυπάνε τους μόνους που δεν φταίνε για το χάλι μας. Μάλιστα αυτήν την φορά όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης έκαναν σωστές τοποθετήσεις, αλλά όπως φαίνεται, δεν έπεισαν τους ψηφοφόρους τους… [Αυτό δεν το γνωρίζω από δημοσκοπήσεις, δημοσιεύματα κ.λ.π. αλλά από κατ ιδίαν συζητήσεις με πολλούς συμπολίτες, που μόνο νεοδημοκράτες δεν είναι. Είναι όμως τηλεθεατές…]

   Βεβαίως στον ιδιωτικό τομέα υπάρχουν και πολύ μεγάλα λαμόγια, αλλά τα μέτρα κατά των ελεύθερων επαγγελματιών δεν τους αγγίζουν· ίσα ίσα που τους βοηθάνε κιόλας, γιατί βγάζουν από την μέση όλους τους μικρούς ανταγωνιστές. Ετσι όπως μας τα λέει το παρεάκι του Μαξίμου και οι ξεφτιλισμένοι ψευτοδημοσιογράφοι, φοροδιαφυγή κάνουν μόνο όσοι δηλώνουν κάτω από 10.000 εισόδημα και αποκλείουν να λέει την αλήθεια έστω και ένας!!!!!!!!!! Και καλά, από τα καθίκια της εξουσίας δεν περίμενα τίποτε άλλο· να τα λέει αυτά κι ο λαός;

   Διαμαρτύρονται, ότι οι υπάλληλοι είναι τα υποζύγια και οι επαγγελματίες κατακλέβουν το Δημόσιο και τους καταναλωτές. Ας μας δείξουν ένα «υποζύγιο», που κλάταρε από τα βάρη. Ποιοι είναι αυτοί που χάνουν τις περιουσίες τους; Οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Ενας στους εκατό μπορεί να είναι ιδιωτικός υπάλληλος, που έχασε την δουλειά του. Δημόσιος υπάλληλος κανένας!!!!!!!!!! Είναι όλοι τους τόσο εργατικοί, τόσο νοικοκύρηδες, τόσο μετρημένοι, που παρότι είναι τα υποζύγια των αυτοαπασχολούμενων, καταφέρνουν όχι μόνο να διατηρούν άθικτη την γονική περιουσία, αλλά πολλοί από αυτούς αγοράζουν, χτίζουν, παίρνουν αυτοκίνητα, πάνε ταξίδια, βγαίνουν και διασκεδάζουν, ενώ εμείς παρότι τους «κατακλέβουμε», για την «ασωτία» μας χάνουμε κι αυτά που είχαμε…

   Μας λένε και εξυπνάδες από πάνω: «πως είναι δυνατόν, ο ελεύθερος επαγγελματίας να βγάζει λιγότερα από τους υπαλλήλους του;» Εχω προσωπική πείρα πάνω σε αυτό. Δούλευα, όπως δεν έχουν δει ούτε στους χειρότερους εφιάλτες τους οι άθλιοι λασπολόγοι. Φυσικά πλήρωνα τους εργάτες μου, γιατί έτσι έπρεπε. Αποτέλεσμα; Εκείνοι έπαιρναν έστω τα συμφωνημένα (συνήθως άξιζαν περισσότερα, αλλά που να τα έβρισκα;) κι εγώ που είχα δουλέψει περισσότερο, πολλές φορές έμπαινα και μέσα. Το ότι υπήρχαν και δουλειές που έβγαζα μεροκάματο, δεν ρεφάριζε ποτέ τις ζημιές.

   Και οι ζημιές δημιουργούνταν, όχι γιατί δεν μπορούσα να ζήσω λιτά έστω από αυτές τις δουλειές που μου άφηναν μεροκάματο, αλλά γιατί ένα αχόρταγο κράτος, που πρέπει να καλοταΐσει στρατιές, που παίζουν τις γραφειοκρατικές κουμπάρες, ήταν πάντα με απλωμένο το χέρι και μάλιστα (παλαιότερα) όχι τόσο με φόρο εισοδήματος, αλλά με χίλια δυό άλλα μικροχαράτσια, τόσο προς το κράτος, όσο και προς τους ιδιώτες ενδιάμεσους της κρατικής γραφειοκρατίας (με την οποία ποτέ δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα χωρίς τους «ειδικούς» ενδιάμεσους).

   Βέβαια τότε βοηθάγανε το δημόσιο ταμείο και τα δάνεια κι έτσι το βάρος για τα κορόιδα ελάφραινε και οι ζημιές συσσωρεύονταν αργά. Όταν όμως άλλαξαν τα πράγματα και έπρεπε να πληρωθούν τα δάνεια, η θέση του ελεύθερου επαγγελματία έγινε απελπιστική, καθώς η συσσώρευση των ζημιών πήρε φρενήρεις ρυθμούς και πλέον τα χρέη γεννάνε άλλα χρέη. Η πλειοψηφία λέει την αλήθεια· όντως βγάζουν λιγότερα από 10.000 και μέσα σε αυτά περιλαμβάνονται και τοκοχρεολύσια. Οι περισσότεροι από τις σάρκες τους ζούνε και πνέουν τα λοίσθια. Αλήθεια, αφού όλοι αυτοί είναι φοροφυγάδες εκ προοιμίου, γιατί να μην θεωρήσουμε και ότι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι εκ προοιμίου λαδώνονται και να τους φορολογούμε αναλόγως;

   Αλλά ας δούμε και εκείνους που «βγάζουν» 12-15-18 και δηλώνουν 9 χιλιάδες. Πρώτον· πληρώνουν τέλος επιτηδεύματος και δεν έχουν μείωση φόρου, τα οποία αντιστοιχούν στον φόρο εισοδήματος που «κλέβουν» (συχνά με το παραπάνω). Δεύτερον· είναι εύκολο για τον απλό επαγγελματία να τεκμηριώσει φορολογικά ζημιές από φύρα, από κλέψιμο, από χίλιους δυό λόγους; Τρίτον· εκτός από τους προστάτες του υποκόσμου, φορτώνονται συχνά και κρατικούς προστάτες. Πρόσφατα δεν πιάστηκε στην Κρήτη αστυνομικός διευθυντής, που άρμεγε καντινιέρη (για να του δίνει άδεια) και αφού έφτασε να του ζητάει 30.000 τον χρόνο, αυτός τον κατήγγειλε; Πως θα δικαιολογήσει ο επαγγελματίας τέτοια έξοδα;

   Είναι αλήθεια, ότι όλοι σχεδόν οι επαγγελματίες φοροδιαφεύγουν, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία αμύνεται στην νομοθετημένη λεηλασία. Τα λαμόγια δεν δηλώνουν 9.000. Δηλώνουν 50-100-200 χιλιάδες και κρύβουν 300-500-800 χιλιάδες.

   Είναι απίστευτο, ότι όλοι συναινούν στην κατάφωρη παραβίαση της ισονομίας και του Συντάγματος με εξοντωτικούς φόρους για τους ελεύθερους επαγγελματίες και μάλιστα για τους πιο αδύναμους, απαιτώντας ταυτόχρονα από αυτούς πλήρη συμμόρφωση!!!!!!!!!!!!!! Τους φορτώνουν και μεγαλύτερους συντελεστές από τους υπάλληλους (έμμεσα, μέσω της μείωσης φόρου των δεύτερων) και τέλος επιτηδεύματος κι από πάνω τους λένε κλέφτες!!!!!!!!!!!!! Αυτό εγώ το λέω γαϊδουριά, που δυστυχώς δεν χαρακτηρίζει μόνο τους εξουσιαστές, αλλά δυστυχώς τους περισσότερους αδελφούς μας, που νομίζουν, ότι αν ρίξουν τους αυτοαπασχολούμενους στην πυρά, εκείνοι θα γλιτώσουν. Κούνια που σας κούναγε αδέλφια. Απλά ξεκίνησαν από τους εύκολους στόχους, παριστάνοντας, ότι συμπονούν τον μισθωτό.

   Είναι η ίδια η ανταγωνιστική φύση της εργασιακής τους ταυτότητας που τους κάνει ευάλωτους στην συστημική επίθεση. Σε αντίθεση με τους υπάλληλους που έχουν μεγάλο βαθμό αλληλεγγύης (που κάποιες φορές σκανδαλίζει με την γενικευμένη ομερτά) οι ελεύθεροι επαγγελματίες προσπαθούν να βγάλουν ο ένας το μάτι του άλλου, ελπίζοντας ότι θα του πάρει και την πελατεία. Αποτέλεσμα; Ερχεται το μεγάλο ψάρι και τους τρώει και τους δύο.

   Υπάρχει κι άλλο αίτιο που δεν επιτρέπει την συλλογική αντίδραση. Αντίθετα με την σχετική ομοιομορφία των υπαλλήλων, που είναι άνθρωποι που προτιμούν την σιγουριά, οι επαγγελματίες είναι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους. Θα τους χώριζα χοντρικά σε τέσσερις κατηγορίες. Πρώτοι οι αδίστακτοι κερδοσκόποι, για τους οποίους δεν υπάρχει καμία απολύτως πρόβλεψη στον νέο νόμο, καθώς δηλώνουν σχετικά σημαντικά ποσά. [Αυτό βέβαια δεν ισχύει και αντιστρόφως –δεν είναι λαμόγια όλοι όσοι δηλώνουν σημαντικά ποσά –κάποιοι είναι όντως έντιμοι]. Δεύτεροι οι απλοί κερδοσκόποι. Πολυπληθέστεροι από τους πρώτους, πολιτικά και κοινωνικά λειτουργούν όπως και οι πρώτοι και φυσικά παριστάνουν τους νομοταγείς, ενώ οι περισσότεροι αμιλλώνται τα μεγάλα λαμόγια (και) στην φοροδιαφυγή. Τρίτοι είναι μία μεγάλη μάζα ανθρώπων που δεν μπορούσαν να βολευτούν διαφορετικά και άνοιξαν το δικό τους μαγαζάκι. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν και πολλοί αγρότες, που παιδεύονται περισσότερο από τους μαγαζάτορες, αλλά επίσης δεν είχαν κι άλλες καλύτερες επιλογές. Μαζί με τους περισσότερους μισθωτούς έχουν το ήθος του μέσου Ελληνα με τα καλά του και τα κακά του. Τέταρτη κατηγορία αυτοί που έκαναν την επιλογή να ζουν σχετικά ανεξάρτητοι με τις δικές τους δυνάμεις και να αμείβονται σύμφωνα με την παραγωγικότητα τους.

   Αν και είναι η πλέον ηθική κατηγορία εργαζομένων, πολλοί, οι περισσότεροι ίσως, δεν τα καταφέρνουν σε ένα τόσο φαύλο περιβάλλον. Εξ ανάγκης γίνονται στο τέλος και «φοροφυγάδες» προσπαθώντας (τις περισσότερες φορές μάταια) να ρεφάρουν λίγη από την κλεψιά που υφίστανται νομοθετημένα. Δεκάδες χιλιάδες κινδυνεύουν άμεσα και εκατοντάδες χιλιάδες μεσοβραχυπρόθεσμα να εξαθλιωθούν ατιμασμένοι και απομονωμένοι ακόμα και από τους πετυχημένους της τέταρτης κατηγορίας, οι οποίοι παρότι αξίζουν την επιτυχία τους (να ζουν αξιοπρεπώς χωρίς χρέη) συνήθως δεν μπορούν να κατανοήσουν την αποτυχία άλλων εξίσου έντιμων αγωνιστών της δουλειάς.

   Και ποιο θα είναι το όφελος της υπόλοιπης κοινωνίας από την θυσία αυτών των ανθρώπων στον βωμό ενός άθλιου συστήματος; Μια φορά θα τους αρπάξουν την περιουσία και από αυτό τι θα ωφεληθεί ο μαινόμενος όχλος των «υποζυγίων»; Τίποτα. Τα λαμόγια θα ωφεληθούν, οι πραγματικοί φοροκλέφτες (και πάσης μορφής κλέφτες).

   Ομως μετά τους επαγγελματίες έρχεται και η σειρά των μισθωτών. Αλλων  να εξοντωθούν υβριζόμενοι ως άχρηστοι και άλλων να υποδουλωθούν εντελώς. [Για την ακρίβεια μετά τους επαγγελματίες, έρχεται η σειρά των αγροτών –που κι αυτοί ελεύθεροι επαγγελματίες είναι και εξίσου στόχοι με τους άλλους- και μετά των μισθωτών.] Ο κατακερματισμός της κοινωνίας σε αλληλοϋποβλεπόμενες επαγγελματικές ομάδες βολεύει την σταδιακή υποδούλωση ολόκληρης της κοινωνίας. Κι αυτό θα γίνει πολύ εύκολα, ακριβώς γιατί πρώτοι εξοντώνονται εκείνοι που αγαπούσαν περισσότερο την ελευθερία από το βόλεμα, ή την κοινωνική και επαγγελματική επιτυχία. Και αυτό δεν αφορά μόνο την τυφλωμένη πλειοψηφία των μισθωτών, αλλά και τους εξίσου τυφλωμένους συνάδελφους, που τα κατάφεραν με την αξία τους. Οντως δούλεψαν περισσότερο και περισσότερο νοικοκυρεμένα από όλους. Αυτό όμως σημαίνει, ότι όποιος δεν αφιέρωσε ολόκληρη την ζωή του στην επαγγελματική του επιτυχία, πρέπει να καταστραφεί; Γιατί να πηγαίνει χαμένη τόσο σκληρή δουλειά, τόσες θυσίες; Επειδή δεν υποδουλώθηκαν 100% στο επάγγελμα τους; Μήπως αγωνίστηκαν περισσότερο οι δημόσιοι, ακόμα και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι; Ή μήπως γιατί δεν είχαν επιχειρηματικές ικανότητες; Μα δεν ήθελαν να γίνουν επιχειρηματίες. Αυτοαπασχολούμενοι ήθελαν να είναι. Αλλά το κράτος μας αντιμετωπίζει όλους σαν επιχειρηματίες, εξαναγκάζοντας μας σε ανοίγματα, που τελικά δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε.

   Δεν είναι η απληστία, αλλά ο εξαναγκασμός που μας οδηγεί σε ανοίγματα και ναυάγια. Μεταξύ πολλών άλλων τρόπων είναι και ο φορολογικός τεκμαρτός εξαναγκασμός. Πόσο μεγαλύτερος κυνισμός θα μπορούσε να υπάρξει; Σε φορολογούν για εισόδημα που δεν έβγαλες, λέγοντας, ότι δεν θα μπορούσες να ζήσεις με λιγότερα από αυτά που σε φορολογούν!!!!!!!!!!!!!!! Πρέπει να κόψεις λοιπόν τον λαιμό σου να κάνεις πραγματικά και άμεσα αυτό το εισόδημα, άρα να χρεωθείς για να μεγαλώσει η δουλειά σου.

   Ενας από τους πολλούς άλλους εξαναγκασμούς είναι τα ασφάλιστρα (ένσημα)  που για τους δημόσιους υπάλληλους (και για τους περισσότερους ιδιωτικούς υπάλληλους) είναι αυτονόητο δικαίωμα και δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτα για να τα κατοχυρώσουν. Για τους μικρούς επαγγελματίες και αγρότες όχι απλώς δεν είναι αυτονόητο δικαίωμα, αλλά ένας ακόμη βρόγχος.

   Μήπως υπάρχει κανένας που θέλει να δουλεύει χωρίς ένσημα; Από πού να βγουν όμως; Όταν λέμε (όχι μόνο στα λόγια, αλλά και φορολογικά) ότι ένας υπάλληλος βγάζει δέκα χιλιάρικα, εννοούμε πάντα καθαρά. Τα ασφάλιστρα είναι επιπλέον. Και για το ποσό αυτό δεν πληρώνει κανέναν φόρο λόγω της έκπτωσης. Ο επαγγελματίας που θα βγάλει και θα δηλώσει δέκα χιλιάρικα, αν πληρώσει τα ασφάλιστρα (χοντρικά 2.900 κατ ελάχιστο) θα πρέπει να πληρώσει και 650 ευρώ φόρο και 650 τέλος επιτηδεύματος. Αν δεν πληρώσει τα ασφάλιστρα και θα πληρώσει μεγαλύτερο φόρο (900 ευρώ) και θα τα χρεωθεί με όλες τις προσαυξήσεις μέχρι να πληρωθούν. Τον ίδιο φόρο θα πληρώσει αν το εισόδημα των 10.000 είναι καθαρό και έχουν πληρωθεί έγκαιρα τα ασφάλιστρα. Δηλαδή για το ίδιο καθαρό εισόδημα των 10.000 οι μεν δεν έχουν κανένα  φόρο, αν έχουν έστω ένα παιδί και 123 ευρώ αν δεν έχουν κανένα και οι δε 900+650=1.550 ευρώ!!!!!!!!!!

   Για να φτάνουν τελικά οι υπάλληλοι να πληρώνουν κατά μέσο όρο 1.160 ευρώ, όπως λέει ο Χατζηδάκης και αφού η μεγάλη μάζα των υπαλλήλων δεν φορολογείται ουσιαστικά, ή πληρώνει πολύ μικρό φόρο (γιατί δεν βγάζουν πάνω από 15.000 καθαρά) καταλαβαίνει κανείς και πόσο μεγάλοι μισθοί υπάρχουν για τους πραιτοριανούς του συστήματος και πόσο πολλοί είναι οι υψηλόμισθοι. Πως αλλιώς θα μπορούσε να βγει τέτοιος μέσος όρος; Για ποια «υποζύγια» μιλάνε λοιπόν; Και γιατί όλοι διαγκωνίζονται να γίνουν υποζύγια και δεν έρχονται να γίνουν «αφεντικά»; Τόση αυτοθυσία βρε αδέλφια;

   Δεχόμαστε να δουλεύουμε πολύ πιο σκληρά από εσάς χωρίς ένσημα (και με λιγότερες αποδοχές) και βρισκόμαστε παράνομοι και χρεωμένοι, γιατί δεν βρίσκεται και για μας κάποιο κορόιδο να μας τα πληρώσει!!!!!!!! Και δουλεύουμε με δικό μας κεφάλαιο και με δάνεια· δεν μας χτίσανε και εξοπλίσανε γραφεία. Δεν μας πληρώνουν το ρεύμα του εργασιακού μας χώρου, ακόμα και την καθαρίστρια του γραφείου μας. Και η δουλειά μας εκτιμάται και αξιολογείται και ουσιαστικά τιμολογείται από τους πελάτες μας και τον πιο άγριο και άνισο ανταγωνισμό, όχι από επιτροπές «σοφών» και συνδικαλισμό εκ του ασφαλούς.  

   Ας πάμε όμως και σε εκείνους τους λίγους που βγάζουν κάτι παραπάνω. Δουλεύουν όλη τους την ζωή σαν Είλωτες, ρευστοποιούν, ή υποθηκεύουν την περιουσία τους, επανεπενδύουν τα κέρδη τους κι όταν έλθει ο καιρός να βγάλουν κάτι παραπάνω, τους βάζουν 44% φόρο εισοδήματος, ενώ οι πολυεθνικές με απείρως μεγαλύτερα κέρδη έχουν μόνο 33% για το μικρό μέρος των κερδών που φορολογούνται!!!!!!!!!! [Δεν είμαι εντελώς σίγουρος για τα ποσοστά. Αλλού τα βρήκα 42 και 24% αντίστοιχα.]

   Τουλάχιστον εκείνοι δεν έχουν μπλέξει. Τους εύχομαι να πηγαίνουν πάντα καλά και καλύτερα ακόμα, γιατί το αξίζουν, αλλά να μην είναι κοντόφθαλμοι και να ρίξουν το ηθικό τους βάρος στους συναδέλφους τους, που δεν τα κατάφεραν μέσα σε αυτήν την ζούγκλα κι όχι στους διεστραμμένους φαταούλες, που τους κολακεύουν και τους καλοδέχονται στους κύκλους τους, για να τους χρησιμοποιούν ως Σταχανοβίτες. [Επειδή πολλοί δεν θα το ξέρουν, ή δεν θα το θυμούνται. Ο Σταχάνωφ ήταν ένας θεριακωμένος ανθρακωρύχος στην Σοβιετική Ενωση, που έκανε τριπλάσια δουλειά από το ορισμένο πλαφόν. Ετσι το καθεστώς τον ονόμασε ήρωα της εργασίας, τον περιέφερε σε εκδηλώσεις, του πρόσφερε προνόμια. Φυσικά δεν ξαναδούλεψε, αφού η καλοπληρωμένη εργασία του ήταν πλέον παλιάτσος του καθεστώτος… Οι Σταχανοβίτες, ήταν το κίνημα που ακολούθησε. Εκαναν, ή προσπαθούσαν να κάνουν, ή παρίσταναν ότι κάνουν το ίδιο, όχι φυσικά από αγάπη στην σοσιαλιστική πατρίδα, αλλά στα προνόμια. Πολύ γρήγορα το κίνημα εκφυλίστηκε εντελώς και τα «κατορθώματα» τους έγιναν πλέον τα γνωστά και σε μας πανωγραψίματα… Ξέρουν από αυτά και πολλοί δικοί μας «νοικοκυραίοι», που κατηγορούν την «ακαματοσύνη» των συναδέλφων τους…]

   Κι αν η κατηγορία των πετυχημένων επαγγελματιών δεν έχει μεγάλο φόβο για το μέλλον της, η μεγάλη μάζα τόσο των επαγγελματιών, όσο και των μισθωτών, μόνο δεινά θα εισπράξει από αυτήν την ανθρωποθυσία. Το να βγουν εντελώς εκτός εργασίας άνθρωποι που δεν επιβαρύνουν το δημόσιο ταμείο, μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούν να πιάσουν τα φορολογικά και ασφαλιστικά πλαφόν, είναι αυτοκτονικό για την εθνική οικονομία. Ή πρέπει να βρεθούν άμεσα επενδύσεις για την απασχόληση τους (από πού;) ή να επιβαρύνουν ταμεία απόρων.

   Ας πάρουμε κάποιον που βγάζει 6.000. Αν έχει δικό του σπίτι, κουτσά στραβά ζεί. Είναι ζωή αυτή; Όχι, αλλά δεν επιβαρύνει το δημόσιο ταμείο. Ακόμα και χωρίς «κανέναν» φόρο, δεν πληρώνει ΦΠΑ για το σύνολο του μικρού του εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ για το σπιτάκι του, δημοτικά τέλη, φόρους, ΕΡΤ κι ένα σωρό άλλα; Ακόμα και αν είχε μηδενικό φόρο εισοδήματος και μηδενικό τέλος επιτηδεύματος, του πίνεις το αίμα σε σχέση με το εισόδημα του και θέλεις ντε και καλά να τον βγάλεις από την δουλειά και μετά να τον ταΐζεις;

   Όμως η παράνοια δεν σταματάει εκεί. Δεν κάνουν αδύνατη την άσκηση επαγγέλματος μόνο σε όσους βγάζουν λιγότερα από 11.000. Ενώ για τους υπάλληλους «τριετία» σημαίνει περισσότερα λεφτά, χωρίς περισσότερη δουλειά, για τους αυτοαπασχολούμενους θα σημαίνει περισσότεροι φόροι!!!!!!!!!! Ετσι αν κάποιος βγάζει 12.000 ενώ σύμφωνα με το τεκμαρτό θα έπρεπε να βγάζει 30.000, τα λεφτά αυτά δεν θα του φτάνουν καλά καλά για φόρους, εισφορές κ.λ.π.!!!!!   

   Το αφορολόγητο των 10.000 που ζητάνε οι επαγγελματίες είναι μικρότερο από αυτό που έχουν προ πολλού έμμεσα (με την έκπτωση φόρου) οι υπάλληλοι και οι πάντες το θεωρούν αδιανόητο!!!!!!!

   Δεν είναι μόνο η ανηθικότητα αυτής της ανθρωποθυσίας. Είναι πρώτα και κύρια η βλακεία του όχλου, που την απαιτεί. Αυτό που έπρεπε να ζητάμε είναι περισσότεροι αυτοαπασχολούμενοι (και λιγότεροι υπάλληλοι, ιδίως δημόσιοι) όχι να εξαφανιστούν. Δύο είναι οι βάσεις της αστικής δημοκρατίας: Ο πολίτης –οπλίτης, δηλαδή ο κληρωτός –έφεδρος και ο αυτοαπασχολούμενος. Και τα δύο πασχίζουν να τα εξαφανίσουν, αφενός με τον επαγγελματικό στρατό και αφετέρου με αλλοτριωμένους σκλάβους στην θέση των ελεύθερων επαγγελματιών. Η μεσαία τάξη ήταν στήριγμα της αστικής δημοκρατίας, όσο αποτελείτο κατά κύριο λόγο από αυτοαπασχολούμενους και μικροεπιχειρηματίες. Πλέον η συντριπτική της πλειοψηφία αποτελείται από στελέχη επιχειρήσεων και του δημοσίου, γι αυτό παραπαίει η δημοκρατία. Ο καλοπληρωμένος σκλάβος είναι ο χειρότερος εχθρός της. Δεν τους φτάνει που πήραν την θέση των αυτοαπασχολούμενων στην μεσαία τάξη και τους έριξαν στην κατώτερη· θέλουν να τους εξοντώσουν εντελώς, για να εξαφανίσουν και το ελάχιστο πνεύμα ελευθερίας και ανεξαρτησίας στον εργαζόμενο.

   Εκτός από πλήγμα στην καρδιά της δημοκρατίας, είναι πλήγμα και στην εθνική οικονομία, όχι μόνο για τους λόγους που ήδη είπα, αλλά κυρίως γιατί πλήττει την ιδεολογία της ελεύθερης οικονομίας, που στηρίζεται στον αυτοεξαναγκασμό του αυτοαπασχολούμενου και του μικροεπιχειρηματία. Σκίζονται χωρίς κανέναν επιστάτη πάνω από το κεφάλι τους, άλλοι γιατί θέλουν πολύ να πετύχουν κι άλλοι για να μπορούν να απολαμβάνουν μία μικρή ελευθερία και ανεξαρτησία. Αν αύριο γίνουν υπάλληλοι, η παραγωγικότητα τους θα πέσει πολύ, γιατί και ο πιο φιλότιμος υπάλληλος κάνει οικονομία δυνάμεων. Μόνο όποιος αισθάνεται «αφεντικό» τα δίνει όλα.

   Δεν είναι βλακώδες μόνο για την εθνική οικονομία, αλλά και για τους ίδιους τους φαταούλες, που θέλουν να αρπάξουν ακόμα και τα περίπτερα, είναι εξίσου αυτοκτονικό. Εδώ απέτυχε ο κομμουνισμός, που είχε ηθικό έρεισμα (την υποτιθέμενη κοινοκτημοσύνη) ακριβώς γιατί οι εργαζόμενοι δεν αισθάνονταν αφεντικά, δεν θα αποτύχει ο αχαλίνωτος ολιγοπωλιακός καπιταλισμός, που δεν έχει ούτε ηθικό, ούτε λογικό πάτημα;

   Αλλά ας υποθέσουμε, ότι το ολιγοπωλιακό σύστημα δεν θα καταρρεύσει και η διογκωμένη μάζα των υπαλλήλων θα μείνει για πάντα αδρανής. Φαινομενικά οι λίγοι θα αποκτήσουν την πελατεία και τον τζίρο των πρώην αυτοαπασχολούμενων και μικροεπιχειρηματιών, άρα περισσότερα κέρδη. Είναι καλό αυτό για τους φαταούλες; Αν τα κέρδη αυτά φορολογηθούν με 33% και τα έξοδα που δικαιολογούν οι ΑΕ, αποκλείεται να βγουν, όσα έβγαιναν από το ξεζούμισμα των αυτοαπασχολούμενων από τα πολυάριθμα χαράτσια. Αρα κάποιοι άλλοι θα πρέπει να πληρώσουν… [Στην τελική για όσους επαγγελματίες βρουν δουλειά ως υπάλληλοι, λύτρωση θα είναι που τους κλείσαν το μαγαζί.]

   Οι αυτοαπασχολούμενοι είναι τα πραγματικά υποζύγια της οικονομίας και αυτοί πάνε να τους εξαφανίσουν!!!!!!!! [Μου θυμίζει την παράνοια του Χρουστσόφ, που εντυπωσιασμένος από τα τρακτέρ των Δυτικών, διέταξε να σφάξουν τα άλογα. Ακολούθησε λιμός και πέθαναν εκατομμύρια. Πέθαναν από την πείνα αγρότες εξαιτίας των αποφάσεων ανίδεων εξουσιαστών!!!!!!!!]

   Και η δημοκρατία και η ελεύθερη οικονομία έχουν ανάγκη μία ευημερούσα και πολυπληθή τάξη ελεύθερων επαγγελματιών. Τις μεγάλες μάζες σκλάβων και εξαθλιωμένων άνεργων τις χρειάζονται τα απολυταρχικά και ληστρικά καθεστώτα. Έναν αλλοτριωμένο όχλο, που χωρίς καμία κρίση ζητάει αίμα στην αρένα. Νοιώθουν αδικημένοι από τους επαγγελματίες, αλλά δεν ενοχλούνται από την νομοθετημένη φοροαπαλλαγή των πολυεθνικών με τους μικρούς συντελεστές και τα πολλά έξοδα που μπορούν να δικαιολογούν, αλλά και από την νομότυπη φοροδιαφυγή τους, βγάζοντας τα κέρδη τους στο εξωτερικό. [Δηλαδή, αγοράζουν προϊόντα είτε θυγατρικές τους, είτε οι ίδιες οι μητρικές τους εταιρείες σε πολύ χαμηλές τιμές και τα μεταπωλούν στις Ελληνικές εταιρείες του ομίλου τους σε πολύ ψηλές τιμές. Ετσι παρουσιάζουν και φορολογούνται στην Ελλάδα για πολύ χαμηλά κέρδη. Αυτό εκτός από αισχροκέρδεια, δεν είναι και καραμπινάτη φοροδιαφυγή;]

   Υπάρχει τίποτα από όσα έγραψα, που δεν είναι γνωστό σε όλους; Κι όμως το μυαλό τους έχει κολλήσει στην απόδειξη, που δεν τους δίνει ο επαγγελματίας. Δεκαράκι δεν δίνουν για το ότι ο πραγματικά χαμηλόμισθος υπάλληλος δεν πληρώνει σχεδόν καθόλου φόρο εισοδήματος, ενώ ο ίσου εισοδήματος αυτοαπασχολούμενος πληρώνει ήδη πολλά και ας μην κόβει όλες τις αποδείξεις. Και εν τέλει, είναι τόσο ελαφρόμυαλοι, που δεν καταλαβαίνουν, ότι τελικά οι ίδιοι θα την πληρώσουν αυτήν την απόδειξη, γιατί οι τιμές θα ενσωματώσουν την πρόσθετη φορολόγηση.

   Όπως είπα στην αρχή, όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης έκαναν σωστές τοποθετήσεις και όλοι οι βουλευτές τους καταψήφισαν τον νόμο, αλλά η αντίδραση τους ήταν πολύ χλιαρή σε σχέση με τα αποτελέσματα που θα φέρει, όπως άλλωστε και η αντίδραση των ίδιων των αυτοαπασχολούμενων. Μόνο οι δικηγόροι έκαναν απεργία!!!!!!!!!!!! Βέβαια οι μαγαζάτορες έχουν τον ανταγωνισμό των αλυσίδων, αλλά και των πονηρών συναδέλφων τους. Ομως τι νόημα έχει να κλείσουν τα μαγαζιά τους του χρόνου, μεμονωμένα και ηττημένοι και όχι τώρα όλοι μαζί μαχόμενοι; Πώς να τους στηρίξει η κοινωνία, αφού οι ίδιοι δεν απαιτούν δυναμικά την αλληλεγγύη;

   Για άλλους φταίει η αλλοτρίωση (για την αδράνεια τους) για άλλους η κούραση και η απογοήτευση. Η αλήθεια είναι, ότι οι περισσότεροι ήδη είχαν εξαντληθεί από τους προηγούμενους νόμους και δεν έχουν κουράγιο να αντισταθούν στην «τελική λύση». Τίποτα πάντως δεν φαίνεται ικανό να αναχαιτίσει την επίθεση κατά του λαού, της πατρίδας και της δημοκρατίας.   

Π. Ρέππας 

Κατηγορία:
 
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ Copyright © 2010 | ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ | ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ | Converted by: Parakato administrator